Yenidoğan bebeğe yalnız bakıp, uykusunu alabilen , yemek yapıp beslenebilen var mı ? Bebekte gaz sancısı da var. 24 saat ıkınıyo ve ağlıyo, en fazla 1 saat uyuyabılıyo aralıksız
Bazı günler cildircak gibi oluyorum ağlarsan ağla diyip iki saniye sonra bebeği kucağına aliyodum 2 ay hiç bir şey yapamadım nerdeyse yemek temizlik haftada bir yapsam yetiyo batmiyodu duş da öyle bebeğim kolikti gece hiç durmazdi gündüz bı tık dahs iyiydi şimdi 3.5 aylık yine durmaz sabahtan yaparım düşümü yemeğimi temizliğe vakit olursa temizliği gece o uyuyunca uyurum uyanınca uyanırım gündüz de yorgunsam onunla uyurum bazı günler sinir okuyisun ***** gibi oluyosun ama 3 aydan sonra aşırı olmasa da bı tık düzelecek inşallah gazını falan her zmn olmasa da genelde kendi cikarcak
İlk 1 aydan sonra kendim baktım çocuğuma.. temizliğimide yaptım her gün yemeğimide.. ama kısmen sanslıydım kızımın gazı yoktu ve uyku düzeni hep iyiydi gece gündüz ayrımını yapmaya çok erken başladık tabiki zorlukları var bebek bakımının büyüdükçe iletişim artınca bebekle daha keyifli hale geliyor emin ol ;)
Xiaomi robot süpürge aldım o süpürüyo evi bebek uyanıkken öğle uykusunda hemen yemek yapıyorum çok pratik şeyler mantı makarna köfte gibi banyoyu temizliyorum salonun mendillerini aldım ıslak onlarla siliyorum lavaboya tuvaleti iki dakika toplu tutmaya çalışıyorum evi tek elimle bebek kucağımda makineyi falan boşaltıyorum çamaşır asamıyorum yanlız ütü yapamıyorum çamaşırları kurutucuya atıyorum mecbur zaten evdeyiz genelde hava almaya çıkıyoruz ondan ne bulduysam giyiyorum:)) banyo yapamıyorum doğru düzgün maalesef
Ben bebeğime doğduğu günden beri tek başıma bakıyorum. Eşim de yeni Bi ise tam doğum zamanı başladı sabah gider gece gelir ilk 2 ay hep aç yattım diyebilirim sadece evi süpürüp silebiliyodum en fazla. Aynı zamanda bir de panik atak hastasıyım evde yalnız kalamam lohusalık zamanında tek başıma çocuk büyüttüm şu an 8 aylığiz. Gerçekten çok zor Bi durum ne kadar ağladım Kendimi eksik hissettim eşimi çok suçladım yalnız kaldığım için. Yani bişey yapmasını istediğimden değil zaten hasta Bi insanım bir de bu dönemde yalnız kalmak gerçekten çok zor. Herseyi bıraktım sadece bebeğe baktım. Tuvalete bile günde 1 kez gittim yeri geldi korka korka dışarıdan yemek yedim malum korona çok yüksekti her yerde. Yani Bi ara da kolik eklendi bizde de. Çok zor ya cidden çok zor. Psikoloji lazım gerçekten eğer pozitif kalabiliyosan herseyin üstesinden gelirsin. Ben geceleri her zaman anksiyete yaşıyorum o yüzden benim gecelerim çok zordu tam da Yenidoğanin ağladığı saatler bana panik atak gelirdi kucağıma bile alırken ellerim titrerdi.. Zaten üzerine bir de sütüm kesildi öyle olunca. Onunda Bi eksikliği oluyo ister istemez. Şimdi üzerinden aylar geçti düşünüyorum aslında şimdi daha çok yoruluyorum ama neden daha rahatım diye
Annelige alışmak bebeğe alışmak daha pozitif kalmak önemli. Yine yalnızım yine yalnızım sonuçta