Yada ne bileyim antideprasan falan kullandınız mı kendimi.bitik ve çok mutsuz hissediyorum mutlu hissetmek istiyorum ama.yoi surekli negatif düşünceler kendimle ilgili olsun bebeğimle ilgili olsun bir turlu atlatamadım 4.5 aylik bebegim
Bende öyleyim ya 3 aylık hâlâ arada ağlıyorum kızımla ilgileniyorum herseyini sadece kendim yapmak istiyorum o konuda çok şükür bi sıkıntım yok ama aklımdan yaşadığım olumsuz şeyler hiç çıkmıyor beynimi kemiriyorlar sanki bazen uyuyamiyorum hicbir şeye hevesim yok biraz çıkmak dolaşmak arkadaşlarla görüşmek gerekiyor galiba onu da virüsten dolayı cesaret edemiyorum henüz ama çıkıcam
Ben galiba hiç lohusa depresyonuna girmedim. Bence psikoloğa görün. Çünkü tam olarak seni neyin olumsuz etkilediğini bilirsen bebeğinede çevrenede kendine de faydan olur
İnsan illa hasta ya da nasıl nitelendirmek isterseniz bunun için değilde sadece içini dökmek dertleşmek içinde gidebilir.insan bazen en yakınına içini dökemiyoda 40 kat yabancıya herşeyş anlatıp rahatlıyo. Bence gitmelisin rahatlarsın içindeki huzursuzluktan. Biz eşimle ayrılma aşamasındayız. Lohusa depresyonu değil konu bambaşka. 9aylık bebeğim var. Ve ne zaman üzgün olsam hissedip bana ağlayarak bakıyo. Sırf bebeğim üzülmesin diye bazen susuyorum üzülmemeye çalışıyorum. Kendimi mutlu etcek şeylere yöneliyorum. Kızıma her baktığımda şükrediyorum. Demem o ki ne olursa olsun hayatında sorumlu olduğun biri için nefes alabilmen için herşeyi dene koyverme kendini.
Hayatta herkes sana karsi bebeigine annelik yapamıyorsun mutsuzsun ve yetersiz hissediyorsun kendini dimi bende 6 aylik bebek annesiyim bebegim hastalandi 5 aylikken o zmandan beri bu piskolojiden cikip onun annesiyim piskolojisindeyim.Bebeklerimiz eslerimiz icin atlatacagiz aslinda cok seyiz ama piskolojik olarak oyle ama gecececk annesi sen onun dunyasisin o senin minigin evde boyle boyle atlatirisn
Ayyyyyy ilk oğlumda çektim ve çektirdim :) en son psikiyatriste gittim panik atak çıktı oğluma bişey olcak korkusu vardı sürekli hastaneye götürüyordum çocuğuda kendimi de rezil etmistim :) hiç mutlu değildim ağlamak geliyordu hep içimden 6 ay ilaç kullandım Allah'a şükür atlattım şimdi ikinci bebeğim doğdu 54 günlük basında bunda da öyle hissetmeye başlamıştım ki kendine gel senin iki tane sorumlulugun var artık dedim ama çok sıkıntılı durum arada akşamları geceleri içim daralır ama iyiyim yine de çok şükür
Kendime çok kızıyorum allahim diyorum gücüne gitmesin erken mi davrandık ben yapamıyorum edemiyorum küçücük bi can bi beden ben daha 25 yaşındayım bazen hiç büyümicek gibi hissediyorum Allaha şükürler olsun sağlığında bir sıkıntı yok binlerce kez şükürler olsun biraz zorlu bi bebekti gazdan dolayı birde bu ara atak dönemi bende sanırım annelik psikolojisine giremedim Bilmiyorum gerçekten böyle bi sabah yağmurlu bi sabah dışarı çıkıp aksama.kadar tek başıma yürümek ıslanmak istiyorum anlamsızca bisey düşünmeden neyse ya ama yanlış anlaşılmasın bebeğimi canimdan cok seviyorum tabi ki :/
Aynen Allah olmayanlara versin kimsenin kucağını boş birakmasin bende çocuklarımı çok seviyorum büyük 5.5 yaşında onunla 3 yaşından bu yana çok geziyorduk rahatlığa alıştım heralde tam büyüdü rahatladım derken eşim çok istedi ben aslında hazır değildim hiç ama tabi Allah'a çok şükür ama bende 1 tane yeter diye düşünüyordum ama eşim hep 2 yada 3 diyodu bunu da inşallah buyutursem bende istemiyorum artık yine diyorum çok şükür Allah'ın gücüne gitmesin yavrularımıza sağlıklı uzun ömür versin
Oyle bi lohusalik gecirdimki Allah kimseye vermeskn gerçekten cok zor esimle bosanmalara kadar gittim sonra düzeldik şükür cocuguma kiziyodum daha küçücuk yavrum deliriyodum evde yetememezlik hissi psikologa gitim hap verelim dedi dedimki olmaz ve iyi olmaya karar verdim kendk kendime iyilestim su an atlattim bazen sinirlerim bozuluyor ama eskisi gibi değil
Gerçekten şuan bende o durumdayım kendime.kiziyorum.esime.sebepsiz yere bağırıp kızıyorum iyice aptallastim bazen diyorum kendine gel böyle yapma ama iste umarim atlatırım
Bende öyleydim ARTIK evde haber izlemiyorduk çünkü haberlerde bebeklerle ilgili seyler izledigimde sofradan kalkip hickira hıçkıra aglamaya gidiyordum yemiyordum kizimi uyuturken ninni aciyordum ona bile salya sümük ağlıyordum ona bisey okursa naparim diye sonra onun bu durumdan etkilendigini görüp indan guc aldim ve onun için kendimi mutlu etmwye çalıştım mutfaga atiyordum kendimi o uyurken terapi gibi geliyordu bana yemek yapmak yani düşün sütüm yok diye mama yaparkwn ağlardım ama hepsi geciyor biz zor dönem anneleeiyiz pandemide anne olduk bu da psikolojik olarak bizi çok etkiledi ama geciyor.rahat ol