Merhabalar bunları buraya yazmam ne kadar doğru bilemiyorum ama psikolojik olarak hiç iyi değilim. Çocukluktan beri hiç arkadaşım yok benim için hep sorun oldu bu edinmeye çalıştım ama hep ya kullanıldım yada ertelendim. Bir bebeğim var üç aylık çok şükür sorunumuz yok ama çok boşluktayım. Bir mesleğim de var şuan izindeyim. Hep insanları mutlu etmeye çalışıyorum onlar mutlu olmayınca bütün günü kendime zehir ediyorum. Karşı tarafın önem vermediği şeyleri kendime sorun ediyorum mesela ben sana canım dememişimdir ama karşı taraf bunu sorun etmez ama canım demedim acaba alındı mı üzüldü mu diye o gün aklıma takılır kendimi suçlu hissederim. Ya uyku sorunu çekerim ya da sürekli uyumak isterim asla düzenli olmaz. Eski olayları özellikle kötü olayları sürekli düşünüp üzülürüm. İkinci sınıfta benimle dalga geçtikleri olay aklıma gelir ağlarım. Hiç birşey yapmak istemem bir anda bütün hevesim kaçar planladığım şeyi yapmam. Mutlu isem moralimi bozan birşey olduysa o an bir anda ruh halim değişir ve öyle kalır o gün. Bir düşünceden diğer düşünceye atlarım kafamda mesela ilkokulda ki oyunu düşünüp bir anda oyunlardan telefonda ki oyunları aklıma getiririm telefon düşününce eski bozulan telefon aklıma gelir sonra bozuk telefonun içindeki resimler vs o şekilde sürer gider. Kırk tilki misali. Dışarı çıkmak istemem beni dinleyen biri anlattığım şeye benim yaşadığım şeye inanmıyorsa o öyle değildir diyorsa bir anda soğurum ondan sanki yalan söylüyormusum gibi davranıyor olarak algılıyorum direk. Çok şey var daha nasıl atlaticam bilmiyorum çok uzun zamandır bu şekilde şuan aklım yerinde iken ve hafizamda toplanmışken çoğu şeyler yazmak istedim biraz olsun şu an rahatlamak istedim destek olur musunuz moral olarak teşekkür ederim helal edin hakkınızı