23 yaşındaydım ve ilk çocugumdu hiç bişey bilmiyorum napıcagımı nasıl tutmam gerektiğini nasıl emicek gece nasıl uyanıcam çok korkularım vardı gece kalkamıyodum emziremiyodum annem tutuyordu göğsümü inanır mısın annemi yanımda 1 ay kaldırabildim çnkü farklı sehirlerdeyız Gidince bende çok korkmuştum yapamam dedim ama yaptım bu bebeği ne kadar istedğimi ve onunla yalnız kalıp her anına ortak olmak istediğimi hatrladım Tek başıma baktım kaynanamı dahi yanıma almadım çnkü ne kadar ağız olursa okadar karısan oluyodu kendi eksiğimi kendim tamamladım zorlandıkca annemi aradım eşim destek olamadı pek gece de kalktım her şeyıne koştum şmdi çok şükür 10 aylığız Sadece biraz cesaret kendıne biraz güven sonucta herkes tecrübesiz ve bi yerlerden ders alıp gelmiyoruz anneliğe Kendıne inan Kendını o kadar da care sız ve muhtac hissetme unutma sen annesin