Anneler doğum yapalı 5 ay oldu ama hala lohusa psikolojisinden çıkamadım bir türlü. Belki kızanlar eleştirenler olacak ama kimseye anlatamadığım için sizlerle paylaşmak istedim ve dertleşmek istedim. Belki bu durumu psikoloğa gitmeden üstesinden gelenler vardır ve bana tavsiye verir diye yazıyorum. Ben çocuğumu hala kabullenemedim. Çocuğumla her türlü ilgileniyorum onu ağlatmamak için çok büyük çaba sarf ediyorum. Gün içinde kucağımda gezdiriyorum. İleride otizm olmasın diye TV telefon göstermemeye çalışıyorum. Bebeğimle sürekli konuşuyorum aklınıza gelebilecek her şekilde ilgileniyorum ama bu annelik hissi niye oluşmadı bende bir türlü anlam veremiyorum. Oysaki hamileliğim çok güzel geçti. Hamileyken bile bebeğimle konuştum ona sevgimi gösterdim ama şu an niye böyle oldu o kadar vicdan azabı çekiyorum ki bazı geceler ağlıyorum. Kimseye anlatamadığım içinde sanki hüznüm daha da artıyor. Bu durumu yaşayanlar nasıl üstesinden geldi lütfen bana da yardım eder misiniz. Psikoloğa gitmem mümkün değil ve lütfen eleştirel değil yardım edici şeyler söyleyin.