Merhaba arkadaşlar belki çoğu kişi tarafından linçlenicem ama yinede yaşadıklarımı anlatmak istiyorum oğlum bir yaşına girdi öyle hareketli bir bebek ki bazen endişe bile ediyorum hiper mi diye yada belki normaldir ama ben ilk anneliğim biz gurbbete yaşıyoruz ben eşim ve cocugum burası yazlık yer kimse bana gidip gelmez arkadaş ortamim yok yasitim yok 20 yaşındayım bende oğlumda bunaliyoruz havalar soğuk dışarı çıkamıyoruz oğlum durmuyor ben temizlik hastası olmusum sürekli iş yapıyorum tabi oglum uyuyunca saatin dordunce beşinde uyaniyorum isim erken bitsin ki oğlum uyandığında onunla ilgilenim diye ama bazen ofkeme yenik düşüp çok olmasada dün gece bağırdım ve bazen sinirleniyorum uykusuzluk beynime işliyor çok pişmanım içim içimi yiyor nasıl böyle bişey yaptım diye tabi sonra sımsıkı sarıldım öptüm kokladım ben anne karnında bile gelişim sürecine inanan biriyim ona üç kuran okudum sesli hatim ettim şimdi bile egitiyorum kitaplar resimler ama bazen öyle bir hale geliyorum ki artık neyle oyalayacagimi bilmiyorum TV açıyorum içim vicdan azabndan kahr oluyor tamam zararlı ama napicaz bunaldik kaldık bugün çok mutsuzum eşimden özür diledim oğluma kızdm diye ama bende tükendim yinede o bana Allah ın emaneti o benim icin çok büyük bir nimet çok pişmanım