Hamile kalmadan önce 2 yıl çalışmak istemediğimi söylemiştim eşime ve bu şartlarda karar verdik. Sonra ekonominin kötüleşmesi ile beraber ailemden eşimden büyük bir baskı görmeye başladım. Kızım 7 aylık ve ben işe başladım ama çok zorlanıyorum. Psikolojim hiç iyi değil. Her gün işte ağlıyorum. Daha emiyor çünkü ve ben olmayınca sağdığım sütü içmiyor ek gıdayı yemiyormuş. İşi bırakmak istiyorum dediğimdeyse bana deliymişim gibi davranıyorlar. Psikolojim bozukmuş benim ayrı kalamıyormuşum çocuğumdan fln... Ee normali bu değil mi? Bana 40 günlük bebeğini bırakan anneleri örnek veriyorlar. Benim hiçbir arkadaşım bu kadar erken bırakmadı bebeğini. Şimdi 3 gün çalışıyorum ama 12 saat yokum evde. Sabah giderken uyuyur olacak akşam eve geldiğimde ise 2-3 saat görebileceğim en fazla. Kendi çocuğunu kendim yetiştiremeyeceğim o kadar üzülüyorum ki ve bana yapılan sen normal değilsin baskısını kaldıramıyorum. Sizce ben mi abartıyorum? Siz ne zaman başladınız çalışmaya ve böyle duygular yaşadınız mı?