İçimden hic bir is yapmak gelmiyor bebeğimle ilgilenmek onu gözümün önünden ayırmak istemiyorum sanki arkamı dönsem ona bişi olacakmış gibi sizde bu durumları yaşıyor musunuz?
Benim tam 40 gün sürdü canım hissettilerin çok normal bir süre sonra geriye bakıp bu hallerine güleceksin
Sürekli ağlardım ben de özellikle akşamları eşime karşı)
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak rahatça yemek yapamayacağım, hobi edinip tatile veya pikniğe gidemeyeceğim diye düşünüp eski fotoğraflarımıza bakardım. Ben bir de eşimle olan aramdaki bağın azalacağını düşündüğüm için ağlıyordum çünkü gün boyu yenidoğan bebeklerde ilgileniyordum üstüne bir de doğumdan sonra kalçam agridigi için dışarıya çıkıp yürüyüş yapamıyordum. Ama şimdi elhamdülillah her şey eskinden güzel gözünü açıp kapatıncaya kadar büyüyorlar bu halinin tadini çıkartıp doyasıya kokla derim
Olmaz olur mu? Her gün ağlıyordum yanımda annem kalmasına rağmen bebek o kadar zor gelmişti ki bana. Sürekli yapışık mı yaşayacağız diye ağlardım, ne zaman büyüyecek diye ağlardım. Göz yaşım hazır beklerdi, her şeye ağlardım kısacası. 4 ay sürdü benim. Bebe ne zaman ki gülmeye başladı, tepkiler vermeye başladı yavaş yavaş kendime geldim. Bu sureç çok normal, hiç canınızı sıkmayın. Hepimiz benzerini yaşadık, yalnız değilsiniz
Heeer şeye ağlıyordum annem yanımda sadece bir hafta kaldı diğer günlerde kayınvalidem vardı yanımda. Annem yanımda değil diye ağladım, eşim işe gidiyor diye ağladım, bir anda bebek sorumluluğu üzerime bindi diye ağladım vs vs. İnsan kendini çok yalnız hissediyor hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor ama gerçekten zaman su gibi akıp gidiyor gönlün rahat olsun
Aynısını yaşadım 2 haftadan uzun sürdü ağlamalar ama 2ay o his ara ara geliyirdu gözlerim ağlamaktan şişmişti bide gurbetteyim annem rahatsız olduğu için gelmemişti doğuma giderken sorun yok demiştim çok üzülmedim de ama lahusayken o bile çok üzmüştü