Arkadaşlar. Merhaba
Kızım 18 aylık 3 5 kelimesi vardı hani bıldıgı dede cici mama derdi ben diyince tekrarları ama 2 hafta olucak bende eskaza farkettım ki kızım hıc bunları soylemıyor tekrar etmiyor. Sabahtan aksama kadar en az 200 kere anne anne baba diyorum asla demiyor bana bakıyor ama boş bakıyor asla demiyor o bıldıgı kelimeleri de bıraktı demiyor. Çook zorlanıyorum onunla sureklı ilgileniyorum seviyorum oksuyorum sarılıyorum hep kucagımda tasıyorum hadı kızım anne anne diyorum yook sanki duvara konusmuyorum dergi aldım orda resimler var mesela üzüm elma diyorum hıc demiyor. Beni tekrar etmez asla. Ben boşa konusuyorum o beni anlamıyor anlaması yok işaretle bsıy gosterıyorum. O noktaya hıc bakmıyor. İsmiyle sesleniyorum. Sanki tesadüfen bakıyor bılınclı bakmıyor. Allahı daha 18 aylık ben napabılırım. Cocugun psikiyatriste gotursem cok kucuk bsıy yapamayız diyecek gibi hissediyorum. Kendim evde napabılırım. Kitap filan okusam dahi kendi kendime konusuyorum sanıyor hıc oralı degıl tum kapılarını kapatmış. Ve durdugu yerde memnuniyetsiz huzursuz aglamaya odaklı hep. Bsıy istiyor alıyorum kucağıma ama bir sonu yok. Hep bu sekılde ne kadar duracak kucakta. Delırcem ruyamda bile hep bu durumu yasıyorum.
Kızım 18 aylık 3 5 kelimesi vardı hani bıldıgı dede cici mama derdi ben diyince tekrarları ama 2 hafta olucak bende eskaza farkettım ki kızım hıc bunları soylemıyor tekrar etmiyor. Sabahtan aksama kadar en az 200 kere anne anne baba diyorum asla demiyor bana bakıyor ama boş bakıyor asla demiyor o bıldıgı kelimeleri de bıraktı demiyor. Çook zorlanıyorum onunla sureklı ilgileniyorum seviyorum oksuyorum sarılıyorum hep kucagımda tasıyorum hadı kızım anne anne diyorum yook sanki duvara konusmuyorum dergi aldım orda resimler var mesela üzüm elma diyorum hıc demiyor. Beni tekrar etmez asla. Ben boşa konusuyorum o beni anlamıyor anlaması yok işaretle bsıy gosterıyorum. O noktaya hıc bakmıyor. İsmiyle sesleniyorum. Sanki tesadüfen bakıyor bılınclı bakmıyor. Allahı daha 18 aylık ben napabılırım. Cocugun psikiyatriste gotursem cok kucuk bsıy yapamayız diyecek gibi hissediyorum. Kendim evde napabılırım. Kitap filan okusam dahi kendi kendime konusuyorum sanıyor hıc oralı degıl tum kapılarını kapatmış. Ve durdugu yerde memnuniyetsiz huzursuz aglamaya odaklı hep. Bsıy istiyor alıyorum kucağıma ama bir sonu yok. Hep bu sekılde ne kadar duracak kucakta. Delırcem ruyamda bile hep bu durumu yasıyorum.