10 aylıktan beri odamız ayrı, 16 aylık şu an beşikte değil yere yakın normal bir yatakta yatıyor telsiz kullanıyorum kendi çağırıyor beni geleceğimi öğrendi ayırırken de sorun yaşamadım anne baba mama kaka birinden birini söyleyip ihtiyacınu haber verir. Oyuncakları var odasında yerde bir tek, dolabında kilit var. Uyanınca yerden suyunu alır içer oyuncaklarıyla oynar ben gelene kadar, huysuzsa bazen ağlar bazen bağırır. Bence bebekler düşündüğümüzden daha çabuk adapte oluyor bazı şeylere. Ben yanımda yatırmaya pek alıştırmadım en ufak sese kalktığı için uyuyamıyordum, ama kişisel alanım benim için çok önemli, çocuğa vereceğim enerjimin sabrımın belirleyicisi de bem ihtiyaçlarım oluyor. Annelik çocuğa tamamen kendini adamak olmamalı özel ihtiyaçlı bir çocuk değilse, bazen işe güce kendinize zaman ayrımanıza huysuzlansa da alıştırılmalı. 6 aylıktan beri ihtiyaçlarının çoğunu halledip evdeki işlerimle uğraşırdım oda oyun beşiğinde kendi oynardı bazen çağırırdı sıkılırdı oyuncaklarını değiştirirdim ama tüm zamanımın ona ait olmadığını ona öğrettiğimi düşünğyorum şu an birazcık bekle kızım geliyorum dediğimde her ne ihtiyacı varsa genelde olduğu yerde dikilir bekler biraz çokta önemli değilse. Çocuklarınızı hafife almayın, her an anneye değil bazende onlara fırsat verilmesine ihtiyaçları var. 14 aylıktan sonra bebekler hiçte aciz değiller