Arkadaşlar tükendim kelimenin tam anlamıyla tükendim. Kendi duygularımı kontrol edip duzenleyemiyorum ki kızıma yardımcı olayım öğreteyim.. ikimize de psikiyatri randevusu aldım ama o güne kadar iyice kontrolden çıkmazsak iyi. Tavsiyelerinize, her türlü onerinize elestirinize desteğinize açığım yeter ki birşeyler yazın lütfen.. bu güne kadar öyle bir yetiştirmeye çalıştım ki kızımı en ufak sesimi yükseltsem vicdan azabı duyardım. Şimdi yeter biktim deyip avaz avaz çığlıklar atan bir anneye donustum. hatta az önce gerizekalı diye bagirdigim. Pozitif disiplinle yetiştirmeye gayret ettiğim ağlayarak birşeyler elde edemeyeceğini asiladigim aşılamaya çalıştığım daha doğrusu o çocuk gitti yerine bambaşka ama bambaşka bir çocuk geldi. Evet zaman zaman inatti krize girip ağlıyor tutturuyordu falan ama uygun yontemlere atlatiyorduk ama şu an tam bir çıkmazın icerisindeyim. Asla hayırlara boğan bir anne olmadım özgürce herşeyi yaptı cocugum ona zarar gelecek şeyler dışında hep önünü açtım özgüven kazanması adına. Kendi işini kendi görmesi adına birey bilinci erken oluşması adına başarılı da oldum kendini ifade eden konuşan ayakkabı çorap kıyafet giyme tuvalet ihtiyacını giderme gibi bir çok temel ihtiyacini Cat pat eğri doğru da olsa yapar ve sorun da aslında tam olarak burda başlıyor. Hiçbir şeyi ama hiçbir şeyi bizim yapmamıza müsade etmiyor kendi de yapmadığı noktada yapmaya mecbur isek o an için zamanla yarışıyor isek kendini yerlere atmalar tepinmeler avaz avaz çığlıklar atmalar yani size anlatamam anlatamam.attigi çığlıkları geçmiyor artık hiçbir şey kriz üstüne kriz yaşıyor