3 aylik oğlum var ama doğdu doğalı hem gazlı bir bebek hem kolik ..40 çıkmasına kadar gündüzleri yanıma annem de gelip gitti kayınvalidem de simdi de ara ara geliyorlar ama hiç durmadan ağlayan bir bebek düşünün ağlama krizine giriyor hep kucakta durmak hoplamak istiyor yatağına yada yere koyduğum an hemen çığlık çığlığa ağlıyor emmek istemiyor ve sagip biberonla veriyorum sutu mamayi tek icsin diye ağlamaya başladı mi susmak bilmiyor sürekli uyutmak istiyorum artık kendimi o kadar yetersiz hissediyorum ki bazen kucağıma almak istemediğimi farkettim o ağlayınca bende ağlıyorum bazen de kendime hakim olamayıp bağırmaya başladım sonra da vicdandan ölüyorum bırakıp kendimi dağa taşa atasım bile geliyor bu arada eşimde bana yükleniyor niye oğluma öyle davranıyorsun diye sanki bilerek yapıyorum istemsiz oluyor sonrada uyutunca sabaha kadar ağlıyorum ne hayattan zevk alıyorum nede bebek büyütmekten oğlumun hiç suçu yokken ona yetersiz annelik yapıyor olmak beni kahrediyor ve kimsenin beni anlamadığına eminim geçer mi bu günler 6aa ben görürmuyum güzel günler bilmiyorum