7. Aya 1 haftamız kaldı. Kızım 5 buçuk aylıkken diş çıkarmaya başladı. O zamandan beri aynı dediginiz gibi durum bizde de. Sürekli kucak istiyor, onu ne koltuğunda ne oyun alanında bırakmamı istemiyor. Sürekli o tek kolumda kucagımda öyle iş yapıyor öyle yemek yiyiyorum. Her sabah kollarımın acısına uyanıyorum hiç abartmıyorum bir sıkıntım var ne çözemedim. Neyse doğduğu zamandan 4. Ayına kadarda mememden ve kucağımdan inmemişti. Bıraktığım an yırtardı böyle kendisini. Üstelik yenidoğmuş bebek gibi de aglamıyodu baya sesi çıkardı bizim kızın. Dişten diyorum ama her durumunda dişten olduğunu sanmıyorum. Bazı anlar dişten değil. Sanıyorum kişisel gelişim dönemlerinde bu aylarda ayrılık endişesi yaşaması da var. Yapabileceğimiz hiçbir şey yok arkadaşım sabırlı olup, sakin kalıp. Onu sarıp sarmalamaktan başka. İnanın ilk sinirleniyordum bazı anlar çünkü çoğu zaman açım, çoğu zaman uykusuz. Haliyle insanda hal kalmadığı zamanlar oluyor. Ama baktım o sıra bebeğim daha çok stres oluyor. Yazık değil mi ya dedim o ne yapabilir şuan. O da sürekli dönüşüm geçiriyor. Sakin kaldımm daha çok kucakladım. Daha çok sardım sarmaladım. Vallahi önceki hallerine göre daha sakin. Bunu gördüğümden beri böyle devam ediyorum. Tabi ki beni bırakmıyor yine yapışığız o ayrı