Ya kızlar belki bazılarınız lincleyecektir beni bazılarınız beni anlayacaktır. Bebeğimi çok seviyorim iyiki anne olmuşum diyorum iyiki rabbim vermiş diyorum. İlk doğduğunda uyandırıyordu topuğuna vurarak.ozmn canı yanacak die agliyordum pişik oluyor agliyorum hasta oluyor agliyorum inanın hiç kıyamıyorum 4 aylık oldu bazen ne yapsam susturamiyorim dış agriso başladı galiba keyfine düşkün biriydim uykuyu çok severdim hepsine hasretim çok yoruldum geçende emzik agzindayken hafif ağzına vurdum canı acıdı galiba yada sinirlendigimi hissetti ağladı kıyamadım vicdan azabı çektim kötüyüm ben die. Ağladım kaç gündür yine huysuz ne uapsam susmuyor mızmız ,40 çıktığından beri böyle mızmız kucak istiyor kayyinnam gelip sen alistirdin deyip duruyor sinir oluyorm kızım ağlarken bende bağırıyorum işte susarmi ki dikkatini cekermiki die. Bak yeter artık yoruldum bıktım felan diyorum binada çok pişman oluyorum rabbimin gücüne gitmesin şükür halime ama kendimi kötü bı anne olarak görüyorum bagirdikca gerçekten çok yoruldum yemek yapmasam eşim akşama kadar yatiyon diyo kız bı yandan ev bı yandan çok zorlanıyorum benmi çok agresifim yarın büyüdüğünde döverim sınırlı bı yapım var die ona bile ağlıyorum ama o benim canım gülüşü herşeye değer ama böyle desem bile sinirleniyorum yoruluyorum ben galiba iyi bı anne olamadim