Iyi geceler kızlar bir süredir kafamı kurcalıyor bir tanıdığımın çocuğu 10 aylık bir bebek henüz alkışlama bay bay yapma gibi bir hareketi yok, göz kontağı var ama bakışlarında bir boşluk var. Annesi dahil kimsenin kucaginda kalmak istemiyor cok fazla çırpınıp kendini atıyor. Çocuğun çok hareketli olduğunu söyleseler de benim farkettiğim şey kucakta kalmamak için kendini tabiri caizse yerden yere vurması yoksa her bebek gibi emekliyor ve bir yerlere tutunup kalkıyor. Kucağa alınınca ağlıyor ve el ayağını çok hızlı bir şekilde sallıyor, birde öne arkaya sallanması var bazen ama o ilahi şarkı vs duyunca o normal. Yabancı birini gördüğünde ağlama yada tanıdık birini görünce gülümse gibi bir tepkisi pek yok, annesinin arkasından ağlaması da çok nadir eğer aç ve uykusuzsa öyle ağlıyor . Annesi olmadan 2 3 saat durunca annesi geldiğinde hic bir tepkisi yok. İsmine bazen bakıyor bazen bakmıyor ki ismine mi bakıyor yoksa sesin şiddetinden dolayı mı bakıyor onu da kestiremedim. Çocuğa naparsam yapayım gülümsemiyor sadece hafif havaya atınca biraz gülümsedi geçen başka bir tanıdığım ne kadar tepkisizsin seni güldürmek için yapmadığım kalmadı dediğinde bir kez daha aklıma geldi bu konu. Ailesiyle sık görüşsemde bu konuda ki fikrimi söyleyecek kadar samimi değilim zorunlu görüşmeler oluyor genelde bir araya gelişlerimiz. Ki çocuğu da çok seviyorum 6 8 Ay arası daha aktif ve gülümseyen bir bebekti ama son bir aydır çok fazla dikkatimi çekiyor bu durum, kendi içimde büyütüyor olmayı dilerim ama eminde olamıyorum acaba 10 aylık bir bebekten çok mu beklentim var