Sizinde mi eşleriniz böyle. 3 senedir evliyim. 5 aylık bir bebeğim var. Küçük bir ilçede oturuyoruz ve memleketime 700 km uzakta burada hiç kimsem yok eşimin vasıtasıyla birkaç insanla tanıştım fakat bazı sebeplerden dolayı görüşemez olduk. Artık görüşmek isteyen olsada içime kapandım istemiyorum kimseyi. Eşim oldu olası evde durmayı sevmez. Tayfası belli arar çağırırlar. Bebegimizi beni sevdiğinden kuşkum yok ama alışmış bekar hayatına bir türlü alisamadı evde durmaya gözüm hep kapıda gelsede iki çift laf konuşsam yada çocuğu alıp bi kaç saat baksana dinlensem diye. Zaten işleri yoğun geç geliyor haftaiçi. pazar günleride hep bi işi çıkar benim zorumla bir yerlere gideriz ne yüzü güler ne konuruz zamanla böyle olunca bende gitmek istemedim malum virüste çıktı ona ragmen eşim evde pek durmaz tedbir aldığını söylüyor ama işte. Zaten millet evde sıkılıyoruz söyle böyle diyince gülüyorum ben yaklaşık 3 senedir evdeyim inanın ciktiklarimida saymıyorum çok nadir nolcak böyle nereye kadar bilmem ama daralmış durumdayım.