Bende dün eşime bunu diyordum. Psikolojim bozuldu yalnızlıktan bende hamileyken başladı artarak devam ediyor.fırını çalışıyorum :ya patlarsa? Direkt yanariz cocugu önünden cekeyim.Buzdolabindan ses geliyor :ya patlarsa ne yapabilirim. Ya deprem olursa, ya yangın çıkarsa nasıl dışarı cikartirim diye sürekli senaryo yazıyor beynim az öncede yatağına yatirirken ya bu yaşıyor mu diye karnına elimi koydum. Karanlıkta yüzü morarmis gibi geldi .tövbe Yarabbim
Biyerede gidemiyorum virüsten Rabbim tüm annelere yardım etsin .bende hiç iyi degilim
Kesinlikle Anne olmanin verdigi o mukemmel olma ve koruma hissi. Ilk zamanlar bunu kontrol edemiyoruz hatta cok ileri zamanlar da bile olabiliyor. Kendimize hep aciz oldugumuzu ve onu bir koruyanin olduğunu hatirlatmak gerekiyor. Vesvese yapmamak lazim. Evet kötü seyler de olabilir ama iyi seyler de var.