Kızım sadece ayakta sallamakla uyuyor sürekli kucak istiyor kundakta sallanmak istiyor bazen gerçekten tahammulum kalmıyor sonra kendi kendime oturup ağlıyorum böyle olan var mı aranızda kimsem yok yardımcı olacak kendim buyutuyorum
Kıyamam canım. kendini kötü hissetmen normal benim bebeğim de huzursuzluğu uzun sürdüğü zamanlarda napsan geçmiyor ha hani.. Oğlum nolur sus artık diye kızıp sonra o uyuyunca ağladığım zamanlar oldu.. Gün boyu azap çekip biraz daha sıkı sarılmama sebep oluyor bu tavrım sonra.. Sanki beni anladı bana kırıldı gibi hissediyorum. O gülsün diye neler yapıyorum kalkınca... Öyle işte yani.. Olabiliyor malesef bazen
Ya sabaha kadar salladigim oluyor ayagimda geceleri 10 kere kalkıyor bilmiyorum bazen hiç sabrım kalmıyor sonrada çok üzülüyorum böyle anne mi olur diyorum
Tebrikler sabrınız için bu şekilde soyleyerek başkalarının kendini kötü hissetmesine yol açmasanız keşke..
Herkes bir olmaz herkesin tahammül gücü de bir olmaz
Yazmak için yazmayın lütfen ya. Ben anne olarak yapmam gerekeni yapıyorum. Küçücük bebek kızmaktan, bağırmaktan ne anlasin. Kızım zor bir bebek ayrıca. Anneyim ben, evlatlarıma karşı sabrım olmayacak da kime olacak.
Kendimi övmüyorum, gerekeni yapıyorum. Ayrıca ne yazacagimi, nasıl yorum yapacağımı size mi soracağım. Hakaret yok, küfür, argo yok yazdıklarım da sonuçta. Gerisi de kımseyi ilgilendirmez.
Şöyle düşün ayakta sallanmayi kucakta gezmeyi ona ister istemez sen öğrettin huysuzluk yaptığında kucagina alacağını biliyo aslında senin kucagina gelebilmek icin huysuzluk yapiyo ayakta sallanmaya gelince bu aliskanligi yavas yavas biraktirmaya calis ilerleyen zamanlarda daha zor olabilt bu durum uyku egitimi videolari var zaman zaman hepimiz mod olarak düşüyoruz ama ben ozaman aklima hep o an ne yaptıysa bunu ona ben ogrettim simdi ona kizmaya hakkim yok deyip dogrusu yapmaya çalışıyorum evet bi kez bende cok uykusu oldugu halde uyumadi besiginde biraktim 2..3 dk agladi uyku egitimi icin yani en fazla 2 dk dir oyle soyliyim sabaha kadar cigerim parçalandi yanima aldim sarilip uyudum ona başlarım uyku egitimine ddm veee sonra anne olarak ona bunu öğretmem gerektiğini ileride kendisi icin zorluk olmasin diye... düşündüm suan cok uykusu geldiğinde biraz kucagimda yuzustu gezidip besigine bırakıyorum kendi uykuya daliyo ben yanındayken ama
56 günlük olduk bizde kolik bebegiz ve çok zorlandım ilk doğduğu zaman ve yanımda ablam annem olduğu halde lohusa sendromuna girdim kendimi zor toparladım.aksam saat 6 gibi ağlamaya bı basliyordu 11 e kadar ne yapsam susmuyordu hicbir yerde uyumuyordu o zamanlar çok sabrimin tükendiğini hissettim kızdım sonra oturup ağladım hala daha bazen o çok agladiginda bende ağlıyorum ama ona herşeyi biz öğrettik ve bu dünyaya Allah'ın izniyle biz getirdik istedik o sadece bizden yardim bekliyo şuan buyuyebilmek için böyle düşünerek kendini sakinleştirmeye calis ileride büyüyünce paylaşacağınız şeyleri düşün belki iyi gelir. Allah hepimize sabır güç versin inşallah
Beeeen.5,5 aylık. Çok sık ağlamıyor ama belli saatleri var mızmızmız. Evde eşim de var. Sürekli kucakta yada dışarıda gezmek istiyor. Hiçbir şeyin başında oyalanmıyor. Hayırlısıyla bir an önce büyüsün istiyorum.
Yorgunluktan elbette ki oluyor canim, insaniz sonuçta kendini suclama, inan bana bikac ay sonra daha rahat rdeceksin. Avazim ciktiginca bagirmak istiyorum bazen ama bi gulumsuyor ya icimin yaglari eriyor:)
Ben o kadar sinirleniyorum ki hemen eşime verip odaya gidip kapıyı ortuyorum yastiga gömüyorum başımı bağırıyorum sonra sakın herkezde olur canım zaten doktorlar bu konuda uyarıyor eyer sinirlenirseniz bebeği begi odada güvenli bı yere birakip 5 dka uzaklaşın
Canım benim bende yanlız buyutuyorum 40 cıktıktan sonra esım işi geregi gitti daha gelmedı yaz sonu gelecek anneler uzak yasıyor hastalıktan dolayıda konu komsu görmüyorum 2 aydan berı sabah aksam bi bebekle evın içinde ne gezmek ne bişey bazen tahammülüm olmuyor bagırıyorum aonra oturup onunla bır aglıyorum sonra odaha bebek aglamak iatesıgı için ağlamıyır ağlamaya ihtiyacı oldu için aglıyor sıkıntısı var elınde değil diye sakınleştırıyorum kendımı kendime kızıyorum deli ğibi bi vijdan azabı onun yaşlı gözlerine bakarken aman azda olsa kızgınlıkla sert davranmayalım yavrulara ben genelde o ıhtıyacımı benım kı aglarken acele ettıgım için düşen dökülen yanı o anda ona gidıp susturmamı engelleyen seylersen cıkartıyorum hıncımı
Bende aynı durumdayım eşim var ama sadece hafta sonu hafta ici hep bebekle evdeyim dışarı cikayim desem bebek arabasına binmiyor bağırıyor kucağımda her yere götüremiyorum zayıf bir bebek degil yinede parka indiriyorum günde 2 kere ama malesef kendim için kimsem yok canim sıkılınca gideyim geleyim memlekete gitsen o ayrı bir sorun zaten kayinvalidem yok bizde kal.... bir sürü sorun bilmiyorum gerçekten canim çok sıkkın sabırlı bir insanım aslında ama niye böyle oldu anlamiyorum
Ben ilk çocuğumda boyleydim çok zorlanıyordum 6 ay bir yere çıkamadım kendi yatağı dışında yatmiyordu bir yerde çok zorlanıyordum ağlıyordum çok şükür büyüdü 5 yasinda şimdi bide 4 aylık çocuğum var şimdi gayet rahatım çünkü artık tecrübeli bir anneyim illa uyusun diye zorlamiyorum birakiyom uykusu gelene kadar
İlk bebek çok zor bence insan hayattan bikiyor ..ikinci gebelikte çok korkuyordum aynı şeyleri yaşarım diye ama çok şükür şimdilik herşey yolunda insan alıştığı için artık zor gelmiyor
Tabiki oluyor. Çok normal bence olmuyor diyenin samimiyetine güvenemiyorum hepimiz insanız tam uykuya dalacakken o bebek ağlaması uyuttum oh Bi oturuyum dinleniyim derken açılıp sana bakan gözler hepimizi arada çıldırtıyor. Burda Ay yok olmuyor ben mükemmel anneyim kısmına pek inanamıyorum ya da bebekleri mükemmel :) ben de tek başıma büyütüyorum. İşime ara verdim bu hastalık eve kapanma normal Bi durum değil hayatım değişti. Ama her akşam kendime söz verip daha iyi olmaya sakin olmaya çalışıyorum. Gece 15 dakikada bir emmeye kalkınca arada memelerimi kesmek geçiyor aklımdan sadece :)))
Yani yaşayarak öğrenilecek bişey bu ne kadar bebek gelişimi kitabı da okusan. Hepimiz elimizden gelenin en iyisini onun için en isini yapmaya çalışıyoruz. Ve gerçekten sen de çalışıyormuşun anlarsın işi bırakıp bir yılı evde geçirmek bile hiç kolay değil. Uyku için tek tavsiyem biran önce çözmeye bak benşm kızım 10 Aylık şuan uyku eğitimi veriyorum ya böyle çok denedim 4. Ayda 6. Ayda pes ettim bıraktım şimdi düşününce o zamanlar daha kolay uyuyordu büyüdükçe daha zor oluyor. Benimki de sadece memede uyuyor ama çözecem inşallah :)
Meme reddi yaptığı zamanlar ömrümü yedi o ağladı ben ağladım çok kızdım bağırdım 5 aylık bebeğime yalvardım kafayı yedim ne yaptıysam emmedi bıraktı mamaya devam ettik. O zamanlar çok zordu benim için
Herkes yasiyodur ki bu durumu yani ben ağlamıyorum esime verip cikiyorum odadan bi 10 dakka sonra gidiyorum odaya konsantre oluyorum daha iyi. Eşinden yardim iste yani yardim da değil bi zahmet baksin o da.
Kundak olayında bende çok sıkıntı çektim ama 7 aylıktı beiden kendi bıraktı benkm kızımda ayakta sallanarak uyur şuan 8 aylık zamanla alışıyor bende ne zaman sallanmayı bırakacak diye düşünüyorum çünkü çok seviyor
Bende yanlizim esimde yok tek basimayim bazen kızıyorum sonra ayagina kadar öpüp ozur diliyorum uyuyunca basindan ayrilmiyorum bazen kolumda kuvvet kalmiyor hem disarinin isi hem evin isi hem maddi sıkıntı hem etrafın beni yanliz görüp üstüme gelmesi bazen kızıyorum ama cigerim aciyor ona kızınca