Bunu yazma gereği duymamın amacı benim gibi yaşayan anneler varmı yoksa sadece ben mi böyleyim oyüzden yazıyorum. Bebeğim 66 günlük. Bazen bebeğime bakamadığımı hissediyorum, üzülüyorum. Banyosunu kendim yaptıramıyorum korkuyorum kulağına su kaçırırım yada yanlış bişey yaparım da canı acır diye. Boğazı pişik oluyor geçmesi için çabalıyorum bazen hemen iyileşmiyor üzülüyorum. Kafası konak oldu nasıl temizlenir bilemedim. Araştırdım zeytin yağı ile temizlenirmiş ama yine bişey olur diye korkup yapamadım. Bugün görümcelerim geldi onlar giderdi bu ihtiyaçlarını kendimi çok kötü hissettim. Bebeğimi çok seviyorum onun canı acıyacak diye korkuyorum. Ne zaman olgunluk kazanırım bilmiyorum çok üzgünüm