0 oy
1,643 göst.
Yenidoğan (0-3 ay) kategorisinde (65 puan) tarafından
tarafından kapalı
Bebeğimi 5 dK tutucak kimse yok esimden baska,insan yüzü görmüyorum, Türkiye'de ki kimsem yok.sezeryen doğum yaptım.aylardir gurbetde ayakta kalmaya çalışıyorum.hayatim değişti düzenin değişti.32 haftalik hamileyken Türkiye'ye geldik,agirlasmistim,dogumdan sonra rahat nefes alırım diye düşünüyordum. aylardır ne yaşadığımı ,neyin içine düştüğümü bilmiyorum.bebegim gündüzleri uyumuyor.geceleri 9-2-6-8 gibi uyanıyor yedir, uyut derken gece bitiyor,daha 87 gunluguz.suan ayaklarımda sallıyorum.eski günlerimi ozluyorum.bebegimi seviyorum ama böyle bişey neden yaptın da diyorum kendime.sutumde olmadı . psikolojim allak bullak.kendimden kaçmak istiyorum.bunaldim.ne zamana kadar surucek bu.sohbet etmeye bile kimse yok 
notu ile kapatıldı: Sohbet amaçlı açılan konular yasaktır. Menüden konu dışı sorular için ayrılmış alanda konunuzu açabilirsiniz..

27 Cevaplar

0 oy
(1,373 puan) tarafından
Canım ya kıyamam şöyle bir yazılanları okudum da herkes dertli gerçekten zorlu bir süreç bir okadar da güzel, güzel tarafından bakın, benim de doğum yaptım eşim covit oldu, annemlerin teras katına yerleştik 17 gün eşim evde yanlız kaldı, ben sezeryanlıyım, evde sıcak su akmıyor ev sobalıydı, bizde de vardır belki covit die kimse yaklaşmak istemedi, bizde az çok destek görürüz die annemlerin yanına gittik sözüm ona test yaptırdım üstelik temiz çıktı, o 17 gün 17 sene gibi geldi bana, eşimi yanlız bıraktığıma mı yanayım kızım ile varlık içinde sefalet çektiğimde mi ameliyatlı halim ile, üstelik kolik bir bebekti sabahlara kadar ağlardı ben de onunla ağlardım, ama ona sarılmak öpmek dünyanın en güzel şeyi, çok şükür yaşına girecek haftaya, ve her daim farklı zorlukları var olacak da, ama kızımı çok seviyorum güzel taraflarından bakmaya çalışıyorum, anneliğe hazır hissetmeden yapmamak lazım, ben çalışıp aileme baktığım için biraz geç evlendim 34 yaşında doğurdum kızımı, ama keşke biraz daha erken doğursaymışım kardeş için diyorum, ben de tek başıma bakıyor sayılırım bu arada bebeğime eşim geldiğinde kızım uyumuş oluyor cumartesi de çalışıyor çünkü ama o benim dünyam oldu.. Canım eğer iyi gelicek ise Instagram kullanıyor musun ordan iletişime geç benim ile konuşalım @cigdemunalata 
-Reklam-
0 oy
tarafından
Ahh be kuzum. Zor evet kayınvalidem yakında ama pandemiden dolayı görüşmüyoruz kimseyi eve almıyoruz hepimiz yalnızız. Eve hapsolduk. Dışarı çıkamıyoruz çocuğa bakmaktan ev işi bile yapamıyordum küçükken. Şimdi biraz iyi ilk fırsatta ev işine koşturuyorum hem de öğretmenim çalışıyorum. Eşim saolsun yemek ve temizlik de yardım eder. Ama haftada iki kez kavga eder. Tek çocuk senin mi yapan nasıl yapıyor diye. Bulaşığı dağınıklığı da ben elimden geldiğince yapmaya çalışırım. Ama yetmiyor. Bebeğim mutlu olmasını öncelik edindiğim için yoksa bırak çocuğu kenara ağlasın dursun. İçim el vermiyor. Yaşına girecek küçükken den daha rahatım ama işler hiç bitmiyor. Kavgalar bitmiyor. Eskisi gibi bilmiyorum ne zaman olur. Sen bu günleri olabildiğince güzel geçirmeye çalış. Bu günler çabuk geçecek ve keşke daha farklı davransaydım deme ileri de 
0 oy
(33 puan) tarafından
Anne olmak kolay değil tabi benim hic uyumadım günler oldu allah sabrını veriyor sen isteyerek yapiyosun o cocu bunada katlanmak zorundasın anne olmak cok gzl bisi amma bi yandanda cok emek olan bisi   yürümeye başlayınca biraz daha kolaylaşır allah bütün annelere yardımcısı olsun inşallah kendini okadar bunlatma bebeginle oyunlar oyna şarkılı cizgi filimler ac bebeğimle oyna fakit geçirecek şeyler yap  gece hic uyumuyosa surekli uyanıyorsan nazardan da olur oku bebegine bide rezene icir o rahatlatır ve uyur gunde iki sefer ver bi gündüz bi gece yatarken 
0 oy
(9,085 puan) tarafından
Hissettikleriniz çok normal, ben de 2 düşük 1 ölü doğumdan sonra 42 yaşında buldum kızımı, 40 gün annemde kalıp evime döndüm. Aktif çalışma hayatının içinde olan birisiydim, 3 aylık hamileyken babamın kanser olduğunu öğrendim, herkes pandemi den evinden çıkmazken ben hamile hamile babamla hastanelerde koşturdum, 6 aylık hamileyken de kaybettim babamı. Çalışmaya alışmış bir insan olarak 1 yıldır evdeyim, önce pandemi nedeniyle insan yüzü görmedim, doğum yaptım bebek nedeniyle eve kapandım. O kadar isteyerek hasretle çocuk sahibi olduğum halde ben de bazen eski günlerimi özlüyorum. Bedenen yorgunluk ayrı, yalnızlık ayrı, bir de bende ö.üz bir eş var.

Sana tavsiyem her gün veya haftada 2-3 gün markete gitmek bile olsa 1 saat bebeği eşine bırakıp dışarı çık. Bebeğin uyuduğunda ev işi yapmaya çalışma, ya uyu ya da eskiden zevk aldığın bir şeyi yap. Hiçbirini yapmasan sırt üstü uzan boş boş tavanı izle, o bile kendinle kalmak için bir fırsat. Çok bakımlı bir kadınken çocuktan sonra kendime zaman ayıramamak da benim psikolojimi bozuyor. 10 gündür kendimi zorluyorum, sabahları kızımı yatağın üstüne bırakıp yüzüme gözüme bir şeyler sürüp evde öyle geziyorum. O bile insana iyi geliyor.

Annesin, böyle hissetmeye hakkın yok diyenleri takma, kendin de öyle düşünme. Anne olduğun kadar insan ve kadınsın. Sen iyi olmazsan çocuğuna faydan olamaz, negatif elektriğini çocuğun da hisseder. Ben üzgün veya depresif olduğumda kızım da gergin ve huysuz oluyor, yüzüme bakıp anlamaya çalışıyor. O nedenle acil durumlar, hastalık vb durumlar dışında bazen "önce ben" de ve kendine iyi gelecek şeylere öncelik ver
0 oy
(542 puan) tarafından
Bende gurbetçiyim. Kızım henüz 62 günlük. 

SMA Tip1 hastası. 61 günlük olana kadar 3 doz spinraza ilacı aldı. Daha dün geldim hastaneden. Almancayı akıcı konuşamadan tek başıma hastanede kalıyorum. Zolgensma ilacinı alana kadarda hastanede yalnız olmaya, onun minicik bedenine verdikleri narkoza , kendini bilmeden ağlamalarına, minicik vücudundaki kablolara, her seferinde kafasına açtıkları damar yoluna, saçları yoluna yoluna o bantları çıkarmalarına, gözlerimin önünde acı çekmesine ve daha birçok şeye dayanıyorum. 

Sen mi dayanamıyorsun. Sen mi? 

Çocuğunun neyi var? 

Hastamı? 

Basit bir gaz sancısı. 

Lütfen başımıza gelen herşeye şükredelim. 

Mesela şükredinki sağlıklı bir bebeğiniz var.

Mesela bende rabbime dermanı olan bir dert verdiği için şükrediyorum. Canı yansada şifa bulduğu için....

Sizin bu yazınızı görene kadar app a kayıt olup giriş yapmamiştim. Sırf bu cevabı yazabilmek için kayıt oldum. InshaAllah ders alırsınız.
0 oy
(281 puan) tarafından
Bende senin gibiydim artik diyorum yeter bebegim 3 aaylik oldu esim hastalandi uc aydir hastanelerdeyiz  yat cik yat cık  derken nefes alacak vaktim yok esim gozumun onunde eriyor cocuk kucagimdan inmiyor  diyecegim su bu gunler gececk ve allah bunu aratmasin bosuna kendini yipratma en guzel yorgunluk bebek 
0 oy
(13 puan) tarafından
Canim annelik zor annelerimizde bizlerde bu sikintiyi cekti bnm kizim 5 aylik bn daha 1 ay oncesine kadar kizimi koridorda gezdirerek emziriyordum iceri girdimmi basiyo aglamaya ilk zmn larda gogsum catlamisti kndimi sorguluyodum niye dogurdum diye korkuyodum bebegimden ama sonra o ciglik atislarini guluslerini dis sancilarini herseyini cok seviyorum surekli ona bakip opesim geliyo yani her sey geciyor cnm sık disini ha illaki destek istiyosan pisikolojik destek al doktora anlat sikintilarini emini. Gecer 

İlgili sorular

0 oy
5 cevap 510 göst.
18 Ocak 2024 Doğum Sonrası Anne kategorisinde Elif ece 12 (20 puan) tarafından soruldu
0 oy
1 cevap 191 göst.
0 oy
1 cevap 216 göst.
0 oy
9 cevap 379 göst.
...