Bebekler ofkelerini, duygularini kontrol edemezler. Bu davranislari da ondan kaynaklaniyor. Bazi bebekler biraz daha sakin atlatabilirken bu donemleri (sendromlar) bazi bebekler ise daha fazla tepki verebiliyorlar. Nacizane benim gozlemledigim olay şu: her dedigi yapilan bebekler "hayir"i kabul etmiyor ve istedikleri olana dek tepinmeye, kendini yerlere atmaya vs vs devam ediyor. Fakat en basindan kurallarla buyuyen bebekler daha ilimli olabiliyor. Burda şu esaslar cok onemli: 1) "hayir" demeniz gercekten gerekli mi? Adil olmak ve sadece ama sadece bebegin cikarini gozetmek gerekiyor. 2) Tutarli olmak. Anne ve baba hem kendi icinde hem de ortaklasa tutarli olmak zorunda. Bir gun tamam diyip ertesi gun olmaz demeyeceksiniz. 3) bebegin bebek oldugunu, merak etmenin kesfetmenin dogasinda oldugunu kabul edip hayati tecrube etmesine olanak saglayacaksiniz.... Maddeler uzayabilir. Ama cocuga "annem yapabilseydi yapardi, hayir dedigine gore gercekten yapamaz /yapamam" hissi vermek gerekiyor.
Ofke anlarinda ise yaptigi seyi gormezden gelin. Butun o krizlerin hepsi istedigi olsun diye. Davranislarinin ise yaramadigini gormesini saglamalisiniz. Dikkat dagitin, farkli odaya gidin, muzik acin o esnada ziplamaya baslayin, sevdigi bir sarkiyi soyleyin vs. Zamanla cabaladiginiz sure azalacak, bebeginizin davranislarinda da sonme meydana gelecektir. Yeter ki sabirli olun.