Benim en büyük şansım mi diyeyim bilemedim, pandemi oldu. Ben zaten ücretsiz izne ayrılmıştım.esim de öğretmen, o da hep evdeydi. Ben bunaldikca o aldı, o bunaldikca ben. Ev işlerinde işbirliği şeklinde ilerledi. Ama tabi buna rağmen sinir krizi geçirme aşamasına geldigim oldu, özellikle su gece uyanmalarinda. On dakikada, yirmi dakikada uyandığı oluyordu. Onu uyutup gidip içerse hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Çok şükür şuan daha iyi. Ama genel olarak sakin kalmaya çalışıyorum, arada kontrolü kaybetsem de.