22 günlük bebeğim. Başlarda herşey çok güzeldi. Emziriodm yatiriodum basım kalabalikti herkes evin bi isini yapiodu cocugun gazi yoktu butun gun uyuyodu. Tabi bende. Sonra doktor artik 2saatte bir kaldirmana gerek yok sarilik tehlikesi gecti kendisi uyandikca emzir hersey normal dedikten sonra cocuk saatte bir uyanmaya gazi olmaya basladi. Ve 5gun sonra annem gidecek. Beni derin kaygilar aldi. Cocuk butun gun ustumde. Besige biraktigim gbi aglio. Bazen sancisi oluo anneme veriodum o cikartabiliodu ben nedense cikarttiramiorm. Ya da cok aglayip durmayinca annemler alip sen git dinlen hadi diyebiliolardi. Smdi gidicek ve ben gunduzleri cok az uyuyan bu cocukla nasil ev islerini yapacagmi,kocama nasil yemek yapacagmi,yatirdigim gbi agladiginda gecirdigim krizleri nasıl tek basima atlatacagmi dusunuyorum. Her gecen gun annem gittiginde ben herseye nasil yetisicem diye dusunuorm. Cocuk saat basi uyandikca ve ben uyuyamadikca daha cok geriliorm ve biraktigimda uyandiginda bidaha bakasim gelmio kal burda of napim artk diyesim gelio. Arkami dönüp kosarcasina kacasim gelio. Evden cikip kendmi sokaga atip annemin evine gidesm gelio. Sonra aglayarak tekrar kucagima alip tekrar emzirip pispislamaya ve uyutmaya calisiorm. O odada 3-4 saat gecirip zar zor uyutup 1saat sonra kalktiginda tum ugrasim bukadarlik uyku icinmiydi diye daha da sinr oluorm. Evde hic bi is yapamiorm. Annemler gidince neyi nasil yapicagmi bilmiorm. Bebegimi seviorm ve boyle seyler dusundukcede nedn boyle dusunuorm diede uzuluorm. Ben ne yasiyorm?