Canım hiç sorma şuanda bile bu yorumu yazarken büyük kızım ayagimda sallıyorum küçüğü yanımda besikte bı elimle onu salliyorum,büyüğü 22 aylık küçüğü 2 aylık daha ikiside kız hamileliğimin sonlarına doğru iyice hayattan bezmis gibiydim su icmeye bile useniyodum bebeğim doğdu annem geldi ve hiç bir yardımı dokunmadı gram yardımı olmadı yani aksine o halde bile benden herşeyi yine elimden geleni yapmaya çalıştım lohusaligim berbat geçti hergün agliyodum annemin yüzünden gitsin artık diyodum içimden aslına bakarsan daha yeni toparlıyorum bende ne zamana kadar aglicam diyip alışmaya başladım saat akşam 8-9 civarlarına gelince saat gece 12-1 olmuş gibi hissediyorum o kadar yoruluyorum bı anca uyusalarda bende atsam kendimi yatağa diyorum onlar uyuyunca benim uykum kaçıyor bu sefer ben uyuyamıyorum sonra sabah erken kalktiklari için bende uykumu alamadığım için gün boyu ruh gibiyim evin içinde eşim ilk dogulumda kızımıza bakarken çok igliydi sağolsun şimdi ikiz kız var herşeyi zorla yaptırıyorum artık önceden ben demeden hemen yapardı şimdi 50 defa söylemem gerekiyor sanki halbuki onun kızı ama sanki başkasına rica ediyomusum gibi biraz sareyle ilgilenen diyorum biraz salliyiversene diyorum falan başkasından ıstiyorum sanki uyuyor babası yine bana kaldı kızlar çocuklar dururken onun kızları agldiklari zaman uyuuacaklari zaman benim kızlarım mis gibi davranıyor,Allah hepimize kolaylık versin inşallah büyüdükleri zaman bu çektiklerimize değen bireyler olurlar amin amin