Şöyle özetlenebilir bu konu. Bebekler kendilerini kirletmeme iç güdüleri ile doğarlar. Hani bizler tuvalete gittiğimiz de bir kasımızı yönetir ve saatlerdir tuttuğumuz çiş yaparız ya bebekler doğduklarında o kası kullanabiliyorlar. Altına bez bağlandığında çişlerini yapmıyorlar. Artık mesanesi doluyor ve çişini kaçırmaya başlıyor. Yani yaşlıların başına gelen şeyi yapıyorlar. Bir süre sonra bu kası kullanmayı unutuyorlar ve altına yapmayı doğal bir şey kabul ediyor. İlk doğduğunda anne altına yapmayı öğretti, onun doğru olduğunu bez takarak gösterdi. 2 yaşına gelince hadi bez yok tuvalete yapacaksın dedi ve anne ile bebeğin arasında bir güven problemi oluşuyor.
Şimdi diyeceksiniz ki ben nasıl anlayacağım.
İlk 2 ay bebeğimi gözlemledim. Çişini yapmadan, kakasını yapmadan hangi hareketleri yapıyor öğrendim.
Yapacağını anladığım zaman bezi çıkardım ve lavaboya sırtını karnıma dayayıp bacaklarını kaldırdım. Çişini yapması için tetikleyici kelimeler söyledim. Çişçişçişçiş gibi
3 aydır gündüzleri bez kullanmıyorum.
Geceleri açıkçası işime gelmediği için bez takıyorum.
Bunun bir kitabı var. Tuvalet iletişimi diye. Okursan ne demek istediğimi çok iyi anlarsın