İlk 4 ay doğum sonrası annemlerde kalmak zorunda kaldım. Bu 4 ay boyunca kendi annem bebeğimi sanki kendi doğurmuş gibi davrandı. Sezaryenle doğum yaptım belki kiyamadigindan bilmiyorum gece o uyuttu bebeğimi sen yat uyu dinlen uykusuz kalma gündüz uzan dinlen yemeğini rahat ye sütün.kesilmesin vS diye. Ne zaman ağlasa ilk o koşuyordu ilk bebeğim hiç bişey bilmiyorum ve gaz sancilarimiz çok oluyordu . kızıyordum ben nasıl ogrenicem bu çocuğu bakmaya fırsat vermiosun ilgileneyim diye ama bsey degismiodu. Bana bı emzirmek kaliodu onda da koşup geliodu yanıma . Okadar bunaliodum sinir oluyordum ve yetersiz hissediyordum ki anlatamam.
4 aydan sonra kendi evime gecebildim ancak o zamandan sonra kendim bakmaya basladim şuan 8 aylık . Ama okadar pismanimki kendimi affedemiyorum çocuğumu 4 ay bakamadım ilgilenemedim sevmeyi bile bilememisim diye.. şimdiler de belki ozmanlar yaşadıklarimdan dolayı çocuğumla başka kimse ilgilensin istemiyorum kıskanıyor gibiyim kendime engel olamıyorum.. psikolojim çok kötü bu durumu nasıl asicam bilmiyorum
Çok uzun oldu ama bana bı akil verin nolur?