2.ye hamileyim cok uzgunum

Question

37 haftalık hamileyim 29 aylık birde kızım var. Kızımı yetiştirirken sağlıklı bi birey olması için elimden geldiğince uğraşıyorum ugrasmayada devam ediyorum. Ama hamilelik sürecinde işler pek istediğim gibi gitmedi ben daha tahammülsüz kızım daha sinirli agresif. Ne kadar sakin kalmaya çalışsamda günde milyon kere yaşanan biseye sakin kalamıyorum illa bi kere patliyorum sesler yükseliyor. Sonrası ağlamalar sarılmalar o benden ben ondan özür dileyip tatlıya bağlıyoruz. Kardeşi olacağını biliyor gelip öper sever ama oda çocuk anlamlandiramiyor tam olarak tabi son zamanlarda iyice agirlastim 36 yaşındayım yaştan sebepmidir nedir çok daha fazla yorulup agrım oluyor oturduğum yerden kalkarken bile desteksiz çoğu zaman kalkamıyorum kızımda oyun istiyor elimden geldiğince yapıyorum ama yetmiyor tabi annem geliyor eşim destek oluyor ama o hep beni istiyor. Bana vurmaya başladı bu ara cimcikliyor vuruyor ağlıyor bi anda bu sefer bende başlıyorum ağlamaya hic bisey demiyorum o vuruyor ben ağlıyorum sakinliyor konuşuyorum ama yine ayni şey çok üzülüyorum yazarken bile ağlıyorum içinde fırtınalar kopuyor yavrumun ama ben bisey yapamıyorum istediğini yapsamda bağırıyor yapmasamda nasıl davranıcam napicam şaşırdım ki daha kardeşi gelmedi daha gelince nasıl bi fırtınadan gidicez tahmin bile edemiyorum ne olur tecrübeli anneler bunları yaşayanlar yorum yazip fikir versin çok üzülüyorum çok çaresiz hissediyorum kendimi

Answer 1

Kuzum isteyerek mi hamile kaldin

Comments

Evet isteyerek neden sordunuz

Answer 2

İşin içinden cıkamıyorsanız kendi ruh saglınızı iyi etmeniz gerekir ki çocuklarınıza karşı sabırlı olabilesiniz bence psikolaga gidin . sakinleştirici çaylar için araştırın 

Answer 3

Allh yardımcın olsun 30 aylık kızım 8 aylık oglum ewı gr hergın bagırıp cagırıs sınır krızlerı gecryrum cok zor cok sese faln takatim kalmadı

Comments

Senn gene annen faln var yanında yardımcı olurlar benım kımsem yok benım Kızımfa bana aynılarını yapıyo cunkı bagırıyorm cok hırcın huysuz bı cocuk oldu kardesını neler yapıyo

Answer 4

Benim 37ici haftam da kızım 23 aylikti tam 2 yaş var kardeşiyle. Dediğin gibi şeyleri çok yaşadım yaşıyorum inan küçük kızım 4 aylık. Büyük kızm 2 yaş sendromunda sizinkinde öyle destek almaya çalış bu destek nasıl bir destek sana iyi gelecek eş dost. Yada doktor. İnan bunu tek atlamak zor. Benim bide doğum sonrasu temizlik takıntım başladı inanılmaz derece. Kendi başıma yenmeye çalışıyorum çok zor 

Answer 5

Herkes geçiyor o yollardan arkadsım. Bnm de oğlum 4.bucuk yaşında 2.yi doğurdum 2 aylık hatta suan bronşiyolit ten hastanede yatıyoruz 4 gündür. 2ay oldu hala hergün ağlıyorum. Bunu yasamaya yok inan bana. Bi şekilde bebek büyüdükçe alışıcaz inşallah 

Comments

Ben işte kendimi suçluyorum acaba daha ne yapabilirim de üzülmesin yoksa benim eksikliğimden mi böyle diye suçluyorum kendimi

Answer 6

Sabredip dua etmekten başka yapacak bişey yok sürekli la havleyi okuyun. 40 yaşına kadar yolu vardı bebek yapmanın keşke acele etmeseydiniz. Benim büyük kızım 13 küçük kızım 9 yaşında 4 aylikta bebeğim var kızım az önce dediki keşke dogmasaydi diyo. Çok seviyor ama yinede istemiyor. Yaşım 39 yaşın getirdiği de zorluklar var ama bı yerden kapayan rabbim binyerden açıyor. Allah yardımcınız olsun

Comments

Bide bukadr aradan snra çok zor oluyo benm kızım 11 yasnda ikinci kızım 3 aylık o kadr rahata alışmışımki 3 ay 3 sene gibi geçti

Answer 7

Canım öncelikle bebeğini hayırlısıyla kucağına al inşallah bol bol dua et lahavle çek  benimde 12 yaşında kızım 4 yaşında bi oğlum bebegimde 8 aylık  çok  zorlandığım günlerim oluyor bide ben köyde oturuyorum hayvanlarimiz  var sütle uğraşıyorum çok zor oluyo ama yapacak bisey yok Allah yardımcınız olsun inşallah 

Answer 8

Hamilelik psikolojisi sizinki

Answer 9

Bence pedagog a götürün onlar hem size hem kızınıza o kadar iyi gelecek ki o size bir çıkış yolu gösterecektir iletişim ile ilgili bundan fikir alsanız bile kimsenin size yardım edebileceğini sanmıyorum herkes benden daha iyi durumdasın bende aynı durumdayım vs vs... böyle şeyler yazacak 

Answer 10

Kimse moral vermemiş. Ama bunun güzellikleri de olacak. 2 seneye birbirleriyle arkadaş gibi oynayacaklar evin içinde. Kimseye ihtiywclari olmayacak.elbette ki zor olur ama böyle güzellikleri de olur. Bebiş de daha küçükmüş. 2 yaş sendromundan kaynaklı sanırım yaptıkları. Sizin hareketleriniz kısıtlı olunca bocalamis olabilirsiniz. Çok normal. Ama doğumdan bir kaç hafta sonra kendinizi çok daha rahat ve yeterli hissedeceksiniz. Bizim bence abarttigimiz çok noktalar var zamane anneleri olarak. Her şeyi tam yapmaya çalışıyoruz. Ama hiçbirimiz kusursuz değiliz ki. O yüzden de bu mümkün değil. Elimizden gelmeyen bazı şeyler için kendimizi yipratmanin anlamı yok. Çocuk bu. Elbette ki herşeyi zamanla öğrenecek. Belki kıskançlık da yapacak ama bunlar da geçecek. Ailenizden bir süre yardım alırsanız ve sizi sık sık yoklarlarsa sizin için çok daha rahat olur. 

Instagram'da Ayşe dişçi diye bir anne var . 8 çocuk büyütmüş. Hepsi de arka arkaya doğmuş. Çocuk eğitimiyle alakalı gizel şeyler paylaşıyor bana göre. Size uyar uymaz bilemem fikirleri. Ama bir inceleyin isterseniz. Belki yardımı olur. Allah'ım sağ sağlık kucağınıza almayı nasip etsin. Bebislerinizi sağlıkla büyütün inşallah. Bu hayatta her şey bakış açısına bağlı. Nasıl isterseniz öyle olur.

https://instagram.com/aysedisci_cocukegitimi?utm_medium=copy_link

Answer 11

İnsan hamileyken herşeyi takar kafasina merak etme doğurduktan sonra herşey yoluna girecek 

Answer 12

Öncelikle hayırlı olsun benim de oğlum 3 yasinda kizim 1 . İstemeyerek hamilelikle beraber oğluma sesini yükseltmeyen ben hamileliğin zorundan , psikolojik olarak iki çocuğa hazır olmama ne sayarsan say oğlumu hirpalayip deli gibi bağırdığım oldu. Stresli bir hamilelik sonucunda bomba gibi bir bebek daha düştü aramıza bu sefer iş daha zor daha dayanılmaz bir hal aldı. Kizim 1 yas oldu hala gergin cok ağlayan bana yapışık bir bebek. Çalışıyorum babaanneye bırakınca onlarla iyi ama beni gördüğü andan itibaren bambaşka bir bebek oluyor yemeyen, uyumayan sadece mizildanip ağlayan .. demem o ki ben suçu kendimde görüyorum hep. Bebekler hisseder anne karnında da olsa şu an kiziniza karşı tahammülsüz olabilirsiniz ve bence o da sizden etkilenip karşılık veriyor, o zaman işin daha zor olmaması için sakın kalın. Ki ilerde isler daha beter olmasın. Biraz uzun oldu kusura bakmayın

Answer 13

O vurdugunda aglamaniz cok anlamsiz. Bence ciddi bir sekilde tepkinizi gostermeniz gerekiyo.bazi konularda disiplin cok onemli. 

Answer 14

Şuan hamilelik hormonları nedeniyle daha tahammülsüz ve duygusalsınız muhtemelen ve bu durumu kızınız da hissediyor, hırçınlığı bundandır. Benim kızım 15 aylık, hiç bağırıp çağırmasam Bike gerginliğimi hisseder ve çok huysuz olur. Ben neşeli olduğumda inanılmaz uysal olur. Bence psikolojik destek alsanız iyi olur çünkü şuan hamileyken bu durumdasınız, doğumdan sonra lohusa depresyonu da eklenirse çok daha şiddetli olur. O haliniz de kızınız için büyük travma olur

Answer 15

Benim oglum tam 2 yaşına girdiğinde hamile olduğumu öğrendim, sürekli ama sürekli ona her detayı anlattım sürekli konuştum, kardesi gelince olacak şeyleri anlattım, kardeşin gelirken sana ne getirsin diye sordum sürekli, yani aklınıza gelecek bütün detayları paylaştım onunla, doguma gittiğim günde aldım karşıma dakikalarca konustum, kardeşini almaya gidiyorum artık geliyo dedim, o zaten karnimdayken sürekli gel gel diyordu, bak sen çağırdın artık geliyor dedim, sarıldım ve gittim 2 gün göremedim oğlumu, hastaneden çıktığım gün oda geldi babasıyla, direk karnima dokunup anne bebek yok dedi, bende puseti gösterip artık karnımdan cikti bizimle birlikte dedim eve geldiğinizde direk koltuğa oturdu ve kucağına istedi, hemen verdim 5 10 dk kadar kucağında kaldi öptü sarıldı konuştu, sonra beraber besigine koyduk, ona istediği bir oyuncağı alıp bunu sana kardesin getirdi dedik cok mutlu oldu. Yani diyeceğim şu ki sürekli konuşun herseyi paylaşın hastaneye onuda götürün kardeşini ultrasonda görsün. Suan kızım 5 aylik olacak ve cok şükür ki çok seviyor kardeşini bir kıskançlık yaşamadık ve benim yanımda bir yardımcım olmamasına rağmen tek basima çaba gösterdim, artık bu aylardan sonra kiziminda artı ilgiye ihtiyacı olacağı için oğlumu kreşe vereceğim artık arkadaşları olsun daha çok sosyalleşmesi için. Cocuklar haliyle eve yeni biri gelecek ve ikinci planda kalacağım korkusu yaşıyorlar ama biz anneler herseyin üstesinden geliriz kendinize güvenin :) doğduktan sonrada herseyini birlikte yapın, altını birlikte değiştirin kizinizdan ufak yardımlar isteyin bez islak mendil gibi, yıkarken yardımcı olmasını isteyin ve ona evde yapabileceği görevler verin ki büyüdüğünü abla olduğunu anlasın, sürekli sen ablasin bunu sen yapabilirsin diyin ve onu odullendirin :) uzattım hakkınızı helal edin şimdiden Allah yar ve yardımcınız olsun :)