Post kapanmadan once bir kismimiz gordu "bebegini firlatip atmak" isteyen anneyi az once.. Bu aralar cok fazla kafayi yiycem, aklimi kaciricam, deliricem diye post acan, surekli isyanlarda olan anneler goruyorum! Icim aciyor...
Kendinize gelin guzel anneler! Bu yavrular bize bahsedilmis bir lutuf! Nice kadinlar var senelerce, belki omurlerinin sonlarina kadar cocuk hasretiyle yaniyorlar da kucaklari bos kaliyor...
Cocuk bakmak hic kolay degil evet, ve hic birimizde peygamber sabri yok evet, ve bazilarimizin cocuklari digerlerininkinden daha zor bebekler ona da eyvallah... Ama kimse bu cocuklari zorla yaptirmadi bize, esimizden baska kimse de yanimizda olmak zorunda degil, muhtemelen kimse sen cocuk yap ben bakmana yardim ederim diye bir soz de vermedi.. Bu bebekler bizim, bize muhtaclar, bizden baska kimse bakamaz onlara.. Onlara sevgiyle, sefkatle bakmak bizim dunyada yapip yapacagimiz en onemli gorevimiz.
Ne zaman yorulsaniz bunalsaniz ne olur derin bir nefes alin, bebeginize bakin ve onun size bahsedilmis en kiymetli hediye oldugunu hatirlayin!
Allah hepimizin yavrularini saglikla buyutmeyi nasip etsin, hepinize kolayliklar dilerim..