22 aylık kızım. Şimdiye kadar hiç tv izletmedik. Biz de izlemiyoruz. Ben zaten hiç sevmem, eşim de kızım uyuduktan sonra kulaklık kullanarak izliyor. Telefondan gerçek resimler gözsteriyorız arada. O da çok sık olmuyor. Mesela kitaplarda kardan adam, kar topu çok geçiyordu. Kar manzarası resmi açıp anlattık. Kardan adam gösterdik gibi. Ancak çocuk sürekli tepemizde. Sabah kalktığı andan yatana kadar. Sürekli oyun, etkinlik. Ebeveyn olarak bizler depresyona girdik. Birlikte güzel oynuyor. Oyun kuruyoruz. Kitapları anlatıyoruz. 22 aylık olacak ama konuşması oldukça iyi. Tanıdık harf ve sayıları kullanarak araç plakası okuyor. Üçgen, kare gibi şekilleri görünce hemen söylüyor.Az önce elimden kapak düştü. Ödüm koptu anne diyor. Gelelim tv işine. Bizde fobi haline geldi. Çünkü tek taraflı bir iletişim söz konusu. Bazı kaynaklar 2 bazıları 3 yaş diypr. 3 Yaşa kadar bu kadar birlikte oyun temposu mümkün değil. Bize de yazık. Ama çok da inatçı ve ısrarcı bir çocuk. Tv yi bir defa izlerse suyunu çıkarır ve başından kalkmaz gibi geliyor. Bu da konuşma ve algıda gerilemeye sebep olur diye düşünüyorum.Siz tv konusunda neler düşünüyorsunuz.