Bunun adı nedir bilmiyorum ama hayatımda yaşadığım en kötü günleri yaşıyorum. Annemin ölmesinden korkuyorum eşim beni bırakacak diye korkuyorum çocuğumun ağlaması beni delirtiyor. Nerden doğurdum herkese yük oldum diyorum. burda ağlaması geçmiyor diyenleri gördükçe dipsiz kuyulara giriyorum odadan çıkamıyorum, banyo yapacak, afedersiniz bacaklarımı dahi alacak zaman bulamıyorum. Çok mutsuzum umuda sessizliğe desteğe çok ihtiyacım var. Ölecek gibi hissediyorum sığamıyorum hiçbiryere ne yapsam huzursuz ve huysuzum herkesi üzüyorum . Gecelerdir uyumuyorum gündüz uyusam hasta annem bebeğime bakıyor ona yük oluyorum diye uyumak istemiyorum uyuyınca huzursuz oluyorum uyumayınca sinirli oluyorum ,kendimden nefret ediyorum pis ve çirkin hissediyorum kendimi. Annem içim oğlum için gülümsemeye çalışıyorum ama ne kadar daha dayanabilirim bilmiyorım. Geçecek mi bugünler bilmiyorum.