Benimde bastan berj yetersizdi, cisli bezleri azdi, idrarinsa hep kristallesme vardi, emzir zamanla artar dediler, deli gibi emzirdim, uyurken sagdim ama stresim sutume galip geldiz cunku 2 yasinda bir kizim daha vardi, yanimda kimsem yoktu, psikolojik olarak çökmüştüm. Kaynanam tarafi surekli ne kadar kucuk doye diye beni daha da bunalttilar ki cocigum 3.400 gr dogdu. Cok ugrastim sutum artsin diye, her duydugumu yedim, eds yaptim belim kirilana kadar emzirdim ama yok yok yok artmadi bi turlu. Basladim mama vermeye, su an 39 gunluguz once emziriyorum tabi ki doymuyo ardina mama. Ilk baslarda kendimi cok sucladim ben kotu bir anne miyim el kadar bebeyi bile doyuramadim diye ama sonra sonra dusunmeye basladimm. Ben bu çocuğu 1 gece baskasina birakmak istesem kimse uykusundan feragat edip de almak istemez, sadece ve sadece annesi olarak bu fedakarligi ben gösteririm bu da beni kotu annelik kategorisinden cikarir. Ha canim skliyo ara ara ozellikle yanima birisi gelip niye mama diye sordugunda ama o da gececek inaniyorum, o yuzden uzulmemeye calisiyorum