İlk oğlum hem mama hem annesütü ile büyüdü. Sütüm azdı ama emmeye devam ettiği için ona da yetiyordu. Ama herkes "emiyor mu, emiyor mu?" diyr soruyordu. Eşimin amcası bile bana sordu düşünün emiyor mu diye, o kadar utandım ki. 2.oğlum da sütüm vardı ama emmedi, resmen kavga ediyordu. Ben emzirmeyr çalışırken "beceremiyorsun emzirmeyi, öyle çocuk mu emzirilir." bunlar o kadar üzdü ki beni. Mama verdim, keyfinizden emzirmiyorsunuz oldu. Kendimi çok yetersiz hissettim, sütümü sağıp veriyordum birden o da kesildi. Sanki Mama zehir arkadaş, ne yapayım aç mı kalsın çocuk. Rahmetli kaynanam" sütün yoksa mama ver, stres yapma yeter ki karnı doysun, iyi olun derdi. Keşke herkes bu anlayışta olsa