0 oy
976 göst.
Doğum Sonrası Anne kategorisinde (18 puan) tarafından
tarafından yeniden gösterildi
merhaba hanımlar. 3 bucuk aylik bebeğim var gurbetteyim. Lohusaligimds sadece 20 gün aileler geldi. Eşim tek yardımcım (Allah ondan razı olsun) ama o da geçeli gündüzlü çok yogun çalışıyor. Vel hasıl kelam ben ara ara ciddi duygusal acılar yaşıyorum normalde aktif çalışıyordum şuan eve kapanmak beni hirpaladi. Daralıyorm ne zaman biticek ne zaman düzene giricek herşey diye düşünüyorum. Yalnızlıktan olduğunu düşünüyorum ama çıkış yolu bulamıyorum. Bu sıkıntı bebeğimle geçirdiğim vakiti de etkiliyor. Var mı yaşayan beni anlayan? Deneyimlerinize ihtiyacım var. Anlatamıyorum ailelere eşime, onları uzmek istemiyorum biraz da utanıyorum

24 Cevaplar

0 oy
(316 puan) tarafından
tarafından seçilmiş
 
En İyi Cevap
Tamamen lohusalık psikolojisi ve ondan çıkış süreci bende de aynı şeyler oldu. Zorlu bir hamilelik süreci geçirdim benim de eşim vardiyalı çalışıyor ama evde olduğu zamanlar bebeğimizle hâlâ hep o ilgilenir. Doğumum kış ayına denk geldiği için yine eve kapandım bu süreçte ama şu an 6 aylık oldu dışarı çıkıyorum. Eşimin tatil zamanları da illa dışarıya çıkıyoruz. Tek tavsiyem dışarı çıkın. Benim burada hiç komşum yok kimsem de yok tek başımayım bebeğimle ama dışarı çıkıyorum zaman geçiriyorum bazen evde bir şeylerle uğraşıyorum bebeğim 6 aylık olduğu için daha bir hareketli onunla uğraşırken vakit geçiyor. Zamanla geçiyor bu süreç inşallah sizin de geçecek. 
(18 puan) tarafından
Ben bebeğimle çıkmaya korkuyorum garip bir durum oldu. Ağlarsa ne yaparım kendi başıma diye geriliyorum daha hiç yalnız çıkmadım  aynı şekilde bende tek başımayım kapım çalsa diye çok ağladım ama nasip Allah kaderimizi böyle yazmış diyorum çoğu zaman buna yenilsemde
(316 puan) tarafından
Evin etrafında bir tur atsanız bile size çok iui gelecek karnını doyurun tam uyuyacak zaman arabası varsa koyun çıkın. Ben de hastaneye hep eşimle giderdim geçen ilk kez tek götürdüm nasıl yaparım ne ederim diye sonra hastanedekilere bir baktım küçücük çocukla yanlarında hiç kimse yok tek başına gelmişler. Sonuçta ben onun annesiyim ağlarsa da susturacak olan benim diye düşündüm. 2. Katta oturuyorum asansör olmayınca araba ile çok sıkıntı oluyor ama ilk arabayı götürüyorum dışarıya sonra bebeğimi koyuyorum arabasına ve o şekilde çıkıyorum dışarıya
(18 puan) tarafından
Dışarı çıkmanın iyi geleceğini söyleyen çok kişi oldu cesaret edip çıkcam en yakın zamanda, çok zorlu bir süreçmis. Kendi başıma bakarım ne olucak diyordum çok büyük konuşmuşum malesef
(316 puan) tarafından
Aynı bende öyleydi ama inanın zamanla geçiyor simdilik yakın yerlere gidin ağlarsa geri gelirsiniz zaten
(2 puan) tarafından
Bebeğim iki aylık güneş görsün diye evin önüne gezintiye çıkardım sıcak vardı esmiyordu bile iki gün sonra doktora götürdüm grip olmuş doktor azarladı iki aylık çocuk dışarıya mi çıkartılır diye şuan bunaliyorum evde dışarıya çıkamıyorum korkudan ne yapacağım bende bilmiyorum hâlâ lohusa psikolojisinden çıkamadım
(316 puan) tarafından
Doktorun küstahlığı o sadece... Çocuğun dışarı çıkması lazım güneş görmesi lazım temiz hava alması lazım. Kulağına rüzgar girmemesi için şapka kullanabilirsiniz arabası varsa onun da güneşliğini kapatabilirsiniz özellikle 14:00-17:00 arası güneş zarar vermez. Ben de ilk zamanlar çok korkuyordum ama bir laf var sakınan göze çöp batar diye ne kadar üstüne düşersek o kadar hasta oluyor
(501 puan) tarafından
Canım ilk aylar ben de çok korkuyordum ama sonradan alıştı yani temiz hava açıkçası bizim ne uykumuz etki etti ne de ağlamaları azaldı ama en azından bi nefes alıyoruz
-Reklam-
0 oy
(103 puan) tarafından
Bende aynı durumdayım canım bizde 64 gunluguz tam anlattığın gibiyim inşallah bı an önce şu süreç geçer 
(18 puan) tarafından
İnşallah geçer destek alın yakininizdan diyorlar yakınım yok malesef zamana bırakmaya çalışıyorum bu da beni yıprattı güzel şeyler uyunca kendimi biraz iyi hissediyorum Allah yardımcımız olsun
(501 puan) tarafından
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. 10 gündür çok hastayım emzirdigim için ilaç kullanamıyorum doğru düzgün,uyku da yok öyle olunca daha beter oluyorum. Annemi aradım ''Almanya'dan dayinlar geldi zaten iki haftalığına geldiler onları bırakamam ayıp olur kızım "dedi. Kayınvalidemi aradım" Köyde bağ bahçe işleri var bırakamam kızım "dedi... Ağızlarına pelesenk etmişler" maşaallah siz bakıyorsunuz yaa bize gerek yok "diyorlar. O kadar ama o kadar zoruma gitti ki. Stresten her yerim ağrıyor iyileşemiyorum. Yarın yeniden doktora gideceğim gerekirse emzirmem bi süre yeter ki iyi olayım diyorum.
(18 puan) tarafından
Geçmiş olsun. Babam bahçesi olduğu için evlendiğimden beri gelmedi annem doğumuna geldi 6 gün sonra ben yapamıyorum gel dedi annem gitti. Şimdi ben diyorum yapamıyorum anne diye ama kimse gelmiyor. Kızımı bu çaresizliğe birakmiycam allahım izin verirse. Çok zor çok
(109 puan) tarafından
Çok geçmiş olsun canım. Şu an iyi anlıyorum sizi tabi gerçekten zor Bi süreçtir ama geçiyor. Allahım şifa versin. Ama lütfen ne olur o bebeği sütünden etmeyin Allah muhafaza emzirmeseniz sütünüz çekilir yazık günah. Bak maşallah ne güzel sütünüz var yapmayın. Vallahi geçecek bunlar daha çok yenisiniz benim de çok kötü geçti ama geçti şimdi çok güzel herşey lütfen az sabır bebeğinizin bu hallerini büyüdükçe özleyeceksnz biri demişti dersiniz. Korkmayın geçici Bi süreç bol bol dua edin sabırlı olun yeter ki
(501 puan) tarafından
Artık dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimden zaten. Allah'a her gün yalvar yakar ağlaya ağlaya dua ediyorum
(501 puan) tarafından
Allah hepimizin yardımcısı olsun
(109 puan) tarafından
Baya oldu şimdi girdim kızımdan fırsat bulamıyorum. Nasıl oldunuz herşey yolundadır umarım
(501 puan) tarafından
Beni soruyorsan hala aynı hatta daha beter son 3 gecedir acayip kötüledi, 1 dakika bile elimizi beşikten ayıramıyoruz
0 oy
(33 puan) tarafından
15 gun once ikiz bebekleri doğurdum psikolojik olarak suan sizinle aynı durumdayım aktif çalışma hayatımı sonlandirdim önceki yaşantım la şimdiki arasında çok fark var durup durup ağlıyorum 15 gun evden odadan cıkmadım hıcbırsey vakıt yok dusa girecek bile zamanım olmuyor gececek diyorlar ama suan içinde bulunduğum durum beni çok yıpratıyor 
(18 puan) tarafından
Senin işin daha zor sana Allah daha çok güç versin inşallah. O eski düzenden bıçak kesiği gibi kopup eve kapanıp büyük bir sorumluluğa girmek çok ağır geldi. Bilmiyordum böyle olacağını,. 40 ı çıkar rahatlarım dedim 3 ay olsun biter dedim umarım biter
(33 puan) tarafından
Amin inşallah hepimize sabır diliyorum inşallah bu sürece alışırız
0 oy
(4 puan) tarafından
9 günlük bebeğim var bende aynı durumdayım birde 3 buçuk yaşında oğlum var onunla ilgilenmediğin için vicdan azabı duyuyorum. Nasıl geçecek bu süreç bilmiyorum eşim yıllık izne ayrıldı yanımda olabilmek için ama bazen dışarıya çıktığında bizsiz gezdiği için kavga çıkartıyorum 
(18 puan) tarafından
Tecrübeli olmak daha mı iyi olmuyor mu? İlk bebiş te sürecin nasıl olduğunu bilmek biraz rahatlatıyor mu
(6,550 puan) tarafından
Gayet normal böyle şeyler çünkü sizinle ilgilenmesini ve kendinize zaman ayırmayi istiyorsunuz o kadar iyi anlıyorum ki eşim 3 Ay izin kullandı bu süreçte bebeğimiz beraber büyüttük  hic bir yere gitmedik kimse ile görüşmedik çok zor zamanlardı araba ile bir tur atıp geliyorduk kış bebegi olduğu için inip hava almaya bile korkuyorduk suan 7 aylık hala bazı duygular değişmiyor hala ara ara eski hayatımı sorumsuz olduğum günleri özlüyorum
0 oy
(910 puan) tarafından
Bebeginizi bebek arabasina koyun kafeye gidin parka cikin komsuya gidin yeni jnsanlarla tanismak size iyi gelecek
(18 puan) tarafından
Bebekle dışarı çıkmakla ilgili bir korkum var sıkıntı olduğunda neler yaparım diye düşünmekten çıkamıyorum, komşu zaten yok inşallah Allah bir yoldaş verir bana. Ama dışarı çıkmayı deniycem inşallah çok sağolun
(910 puan) tarafından
Emiyorsa agladgnda emzrn. Ki bu en buyuk kolaylik. Biberon kullaniyorsa sagin yaninizda goturun mama kullaniyorsa mamasini yapip yanininza alin. Kendinize guvenin siz bir canli getrdiniz dunyaya. Bu ufack sornlarlami bas edemiyeceksiniz.
0 oy
(40 puan) tarafından
Hepsi geçecek üzme kendini 
(18 puan) tarafından
İnşallah allahım en kısa zamanda bitirsin şu düşünceleri
0 oy
(106 puan) tarafından
Neden eve kapatiyosun kendini canim
(18 puan) tarafından
Korkuyorum yenemedim korkumu, bebeğim ağlarsa susturamazsam
(106 puan) tarafından
Kız benim bebeğim 2 aylik avmye gittim gezdim kuaföre gittim otobüsle yolculuk yaptım ağladığında emziriyorum uyuyo canım
0 oy
(2 puan) tarafından
Şuan aynı durumdayız kafayı yemek üzereyim sanki doğumdan korkuyordum zaten ikinci sezeryan oldum hamilelik süreci de kötü geçti eşim de ful çalışıyor ne yapacağımı şaşırdım daha önce panik atak geçirmiştim sanırım yine aynısı oluyor psikiyatriye randevu aldım büyük ihtimal emzirdigim için ilaç vermeyecek destek alacağım bı şekilde 
(18 puan) tarafından
Psikologa gittim ama hiç bir şey olmadı bana, psikiyatriyi düşünmeli miyim acaba
0 oy
(718 puan) tarafından
Bebeğinin sana ihtiyaci var sen olmadan hayatta kalamaz senin sevgine bakimina muhtac o daha kucucuk bu surec gecicek inan ama sen saglam durmak zorundasin cunku artik sen bir annesin bebegin dustugunde sen ayaga kaldiracaksin sen dusemezsin guclu olmak zorundasin onun icin canim benim kizim dogdu anne baba yok bende sezeryan oldum kaynanam gelmedi esimin halasi 10 gun kaldi allah razı olsun ondan esim destek oldu ama biz istedigimiz icin dunyaya geliyor yavrularimiz sartlari bile bile doguruyoruz onlari onu okadar ufak korumaya muhtac masum gorunce kendi acimi zorlugumu unuttum resmen ben olmazsam ona kim bakardi kim benim gibi ilgilenirdi iste bu yuzden kendimde buldum gucu hic olumsuz dusunmedim ben guclu bir kadindim simdi anne oldum daha da guclendim dedim kendime hep gercekten de oyle oldu evet cok zor bir surec yeri geldi algladim uyukusuz kaldim yoruldum ama olsun hepsine degerdi fazla uzun yazdim ama ozamanlarim geldi gozumun onune hersey sende bitiyor sen onun icin guclu olmak zorundasin baska yolu yok sen artik annesin pes edemezsin canim 
(18 puan) tarafından
Ben ağlarken o bir gülüyor zaten içim acıyor kendime kızıyorum, belki çocuğumun çok bir yükü bile yoktur. Yani eşim öyle söylüyor ama bu psikolojideyken kendimi berbat hissediyorum herşey zor geliyor. Güçlü olmam lazım inşallah geçer yaşayıp görmüşsunuz bitmiş gitmiş benimki de biticek hepimiz bebektik büyüdük ama işte o kafamı sustursam içimi rahatlatabilsem.
(718 puan) tarafından
O guldugunde sizd3 gulun gecin iste ne guzel bebeginiz size destek oluyor masallah gececek hepsi sikmayin caninizi
0 oy
(730 puan) tarafından
İnanın tamamen yeni anne olmanın ve lohusalığın psikolojisi bende aynı duyguları yaşadım sanki eskisi gibi olmuycak sandık hersey ama bebeğimle büyüdükçe herşey daha güzel oldu tamam kabul anne olmak zor uykusuz geceler gaziydi kakasiydi osuydu busuydu ama bu mucizeye tanıklık edebilmek daha da bir güzel şöyle düşünün Allah size onu gönderdi arkadaşlık etsin diye büyüdükçe aslında kimseye ihtiyacınızın olmadigini en iyi arkadaşınızı dogurdugunuzu anliycaksiniz çok genç anne oldum yanımda sadece 3 gün annem kaldı sonra gitti ben ve eşim ilk 3 ay birlikte baktık gece gündüz eşim sabah bide kalkıp işe gidiyordu 2 saatlik uykuyla sonra ben bebeğime bebeğim bana alıştı eşimi hiç kaldirmadim bile şuanda 15 aylık evde pıtır pıtır geziyor anne baba diyor minik bir insan tanesi ya bakın bu kadar küçük olduğu halde yanlizligima ilaç gibi geldi uyuyunca bazen diyorum ki oğlum yokken ben napiyormusum çok sıkıcı hersey merak etmeyen herşey duzelicek herşey gecicek düzeniniz oturucak ve sanki hayatınızda hep bebeğiniz varmış gibi olucak çünkü onlar bu dünyadaki en masum şeyler unutmayin evlat şifadır sizede şifa olucak:)
(18 puan) tarafından
Ah minik kuzu ne tatlıdır şimdi. Bir daha hiç kendime vakit ayiramiycam rahatça kahve icemiycem dışarı cikamiycam diye düşünüyorum anne olmak çook zor. İyiki benim de eşim var yanımda hiç gocunmaz yapar eder büyüyecek biizm kızımız da geçer der ama o psikoloji bana gelmedi. Sizin gibi daha mutlu olucagim zamanlari bekliyorum
(730 puan) tarafından
İnanın o kahvede içiliyor o vakitte ayrılıyor siz yeterki kendinizi strese sokmayın ve bebeğinize odaklanın oda hisseder huzursuz olur unutmayın mutlu anne mutlu bebek
0 oy
(790 puan) tarafından
Benim kimse yoktu annem bir hafta durdu safece tek basimaydom eşimde öyle yardımcı olmadı açıkçası hatta hala niye ağlıyor sen bakamiyon falan. Diyo gülüp geçiyorum su an 8 aylık rahatladım biraz ama ilk zamanlar çok kötüydü dışarı çık bebeğini alıp iyi gelir havalar düzeldi artık sen gergin olunca bebeğe de yansiyo kesinlikle öyle böyle büyüyo zor evet ama k ndini de iyi hissedecek seyelr yap biliyorum vakiit kalmiyo hiç bebeğinle oyunlar oyna kucağına al dışarı çık gez bı daha gelmiyo o günler 
(18 puan) tarafından
Ah inşallah çıkıcam cesaretimi toplayıp, kolum kanadım kırık gibi oldum.
(790 puan) tarafından
Bir kere çık gerisi gelir disariyada alışması lazım ilerde çok sıkıntı çıkarır Sana
0 oy
(501 puan) tarafından
Olmaz mı bitanem aynısını 9 aydır yaşıyorum. Psikolojik destek almayı düşünüyorum artık. Biz de aynı durumdayız dediğin gibi aileler uzakta ben de ücretsiz izindeyim aldım. Ama maalesef büyük bir şehirde yazıyorum güvenip bırakacağım biri olsa bir dk bakma işe başlarım yoksa. Böyle söyleyince insanlar hemen kötü anne etiketini yapıştırıyo ama ben mutlu değilse bebeğim nasıl mutlu olsun... Bu da benim imtihanım herhalde diyorum. Yalvara yalvara dua okuyorum her gün. 
(18 puan) tarafından
Bende istanbuldayım güvenecek kimse yok malesef alıcam ücretsiz izin. Hatta eşime diyorum sen al ücretsiz izin ben çalışayım çok bunaldım diye ama olamıyor malesef
0 oy
(346 puan) tarafından
2 bucuk aylik benim bebegimde bende de gecmedi bu durum surekli anneme gutmeye calisiyorum kaliyorum kaynanama gidiyorum geliyorum yanimda biri olsun ses olsun diye esimi bile ise göndermek istemiyorum tek basima iken cok daraliyorum sıkıntı basıyor 40 li ikende böyleydim bazen ac kaliyorum yemek yetistiremiyorum bebegim miz miz huysuz oldugu icin anneler disinda bir yere gitmekte istemiytorum nasil gecicek hatta gecicek mi hic bilmiyorum mutsuz dusunceli is sıkıntısından yoruldum 
(18 puan) tarafından
Allahım bizi feraha çıkartsın huzur versin gerçekten tüketiyor içten içe. Hiç birşey tat vermiyor.
(346 puan) tarafından
Bende hic biseyden tad almiyorum arada disari ciksamdw sonuc ayni bebegin nasil peki mizmizligi huysuzlugu varmi zorlu bi bebekmi
0 oy
(1,251 puan) tarafından
Kendimi sakinnnn bu psikolojiye sokmayın benim annem ben 14 yaşındayken öldü  babam yeni karısıyla 1 hafta kaldı yanımda sagolsun elinden geleni yaptı yinede ama insanın gözü annesini arıyor kaynanam zaten yaşlı  ve ilk bebegim amaaa hiç kendimi bu psikolojiye sokmadim  bebeğime sarıldım ve çok keyifli geçiyor günlerimiz eşim bile sasiriyor ben seni daha duygusal olursun diye düşünüyordum diyor ama bu günler birdaha geri gelmeyecek ve bunu bebeğime yansıtarak onun hakkına giremem. Tek başıma bebek arabasını indiririm kaldırırım her gün yürüyüşe çıkarım sarki açıp dans ederim kızımda benim gibi güleç yüzlü 3 aylik oldu onsuz olan hayatımdan daha mutluyum diyebilirim. Kendinizi bu psikolojiye sokup hayatı bebeğinize ve kendinize zindan etmeyin 
(18 puan) tarafından
Başınız sağolsun çok uzuldum. Güçlü olamadım kendimi dipte buldum. Keşke sizin gibi olabilseydim bendr istemiyorum böyle olmayı Allah büyük bakalım
0 oy
(26 puan) tarafından
Hava güzel olunca bebeyinizide alıb dışarı çıkın bi parkda filan gezin hem sana iyi gelir hem bebek hava almış olur, evde müzik filan aç , bebeyinle iyi vakit geçirmeye bak
(18 puan) tarafından
Deniycem inşallah teşekkürler
0 oy
(336 puan) tarafından
Sana dürüst olayım canım aynılarının bın beterını yaşadım mahvoldum herkes su ayı atlat rahatlayacaksın geçecek dedı ama her ay yenı bır atak oldu sonra dişler arada hastalık uykusuz geceler falan kızım 7 buçuk aylık hala aynı gecmıyor geçecek dıye bekleme bır süre hatta uzun bır süre böyle devam edecek senın yapman gereken tek şey bu durumu kabullenmen be bebeğinle kalıtelı zaman gecırmen . Uzun süre geçmeyecek ama alışacaksın .ne kadar çabuk bu durumu kabullenirsen o kadar ıyı tatlım  
(18 puan) tarafından
Sen kabullebebildin mi?
(336 puan) tarafından
Kabullenmeseydım delirırdım
0 oy
(153 puan) tarafından
Aynılarını yaşadım. Almanyadayım ne hamileliğimde ne doğumumda yanımda kimse yoktu eşim hariç. Sadece bebeğim 1 aylık olduğunda 10günlüğüne gelebildim Türkiyeye. Şuan 6 aylık ve çok zor bi bebek. Kolikti ve ilk başlarda onunla beraber ağladım aylarca destek arıyo çünkü insan yanında.. eşimde işten gelir bi 5dk sever yatar uyurdu yada oyun oynardı. Tek diyebilceğim geçiyo hala bazen saçımı taramaya vakit bulamıyorum ama o psikolojiden kurtuldum sizde içinizi ferah tutun :)
0 oy
(5 puan) tarafından
Bende sizinle aynı durumdayım fakat bu süreci kendimi bunaltmadan geçirmeye çalışıyorum.bziim de babamız çok yoğun çalışıyor o olmadığı zamanlar evin etrafında turluyoruz azcik hava alıyoruz o bile iyi geliyor. Benim bebeğim arabada durmaz ona rağmen kanguruda götürüyorum.eve dönerken bı bakıyorum uyumuş ona da iyi geliyo yani siz rahatlarsaniz bunalmassaniz o da iyi oluyo merak etmeyin cesaretlenmeyr çalışın havalar da iyi değerlendirin siz güçlü olun ki bebeğiniz de iyi olsun
0 oy
(95 puan) tarafından
Canım bende aynı şeyleri yaşadım bebeğim çok zordu etrafımdaki herkes de öyle söylüyordu çok zor bir bebek diye gurbetteyim 1 ay annem kaldı o gittikten sonra sütüm bile kesildi afedersin WC ye gidemiyordum hergun ağlıyordum eşim çok yardımcı oluyordu ama yetmiyordu anneligimi bile anlamadım şuan 4.5 aylık hicbisey yaşamadım sanki unuttum hepsini bebeğim yavaş yavaş düzene giriyor ve kendi kendine vakit geçirecegi şeyler bulduk bende eski hayatıma yavas yavaş dönüş yaptım seninde az kalmış güçlü ol hepsi geçecek eskiden nasıl bir yasantin varsa hepsini anne olarak zamanla tekrar yapacaksın 
0 oy
(111 puan) tarafından
Bende öyleyim inanki çok aktif bir hayatım vardı okulum işim çok güzel hareketli bı ortamdj bende öyle çok konuşkan atık biriydim akraba evliliği yaptım ve gerçekten akrabanın yaptığını akrep yapmıyormus sürekli kavgalar sıkıntılar ve bu kavgaların sonucunda da hep benim evime girip iletişimi kesmem kararı alındı kimse kendinde bir suç görmedi eşimde dahil kendimi bile savunamiyordum neymiş adım kötü çıkmasın diye hep ezildim benim inadına balkonumun altında semaver keyfi yapıp bağırarak kahkaha atarlardı ses bana gelsin diye bende mis gibi yaz aylarını evimde geçiriyordum bunlar gebeliğim de de yaşandı sonra taşındım hepten yalnız kaldım hem hamilelik psikolojisi hem yalnızlık eşim çalışıyor evet seviyoruz birbirimizi ama ilgi ve yardım etme konusunda çok fazla noksanlığı var eşimin doğum yaptigimda annem uzaktaydı yanıma gelene kadar sezeryanla halimle eşimle tektik hastanede emzirmem bebek yemeğim  hep eşimden destek aldım orda akraba yok muydu vardı ama on saniyeligine gelip bı daha kaçtılar orda bile yalnızdım ebeler halimize acıyıp yardım ediyorlardı ara ara annemle onbeş gün beraber baktık bebeğe benim evimde kaldı yirmi gün de ben anneme geldim yirmi günün sonunda eve gittiğimizde eşimden en ufak bi yardim destek bile göremedim bebeğin gece 4/ e kadar ağlamaları kolik atakları çığlıkları yemek yemeye fırsat bulamamış suyla öğünleri geçiren uykusuzluktan gözleri vampir gibi bir anne ve yan yatakta horul horul uyuyan bir eş hakkını yemiyim yine de o on gün içinde bir saat uyuma fırsat tanıyıp bebekle ilgilendi üç beş kere ağzından düşen emzigini verdi iki üç kere de beşiği sallamistir artık kızımla beraber ağlıyordum kızım gazına ben de kendi derdime en son idrar yolu enfeksiyonum kan pıhtısı düşürecek kadar ciddilesince bı daha ailemin yanına geldim çünkü beni tam anlamıyla tedavi ettirip aynı zamanla kızımla da ilgilenemezdi zaman zaman durup durup yemek yaparken makine tutarken en anlamsız yerlerde bile ağladığımi farkediyorum çünkü çok fazla biriktiriyorum bu da aynı şekilde kızımla zamanına yansıyor buraya gelince farkettim ki evimde geçirdiğim on gün boyunca doğru düzgün kızımı sevip oyun oynamamisim bile artık dünyamı kızımdan ibaret yapmaya çalışıyorum çünkü yetemiyorum onca haksızlığa ilgisizliğe kusura bakmayın biraz uzun oldu içimi dökmek istedim sizi de üzmek istemem 

İlgili sorular

0 oy
2 cevap 398 göst.
20 Ekim 2019 Yenidoğan (0-3 ay) kategorisinde ÖzEn (470 puan) tarafından soruldu
0 oy
8 cevap 779 göst.
0 oy
10 cevap 404 göst.
0 oy
0 cevap 213 göst.
5 Şubat 2024 Doğum Sonrası Anne kategorisinde Elitta30 (64 puan) tarafından soruldu
...