Beraber yatmak, destekle uyutmak gibi durumları gerçekleştirmeden odada bulunarak ve ihtiyaç halinde temas ederek uyutmak alışkanlık yapmaz. Oğlum 15 aylık 9 aylık olduğundan beri bu şekilde uyuyor. Hala gece uyanır ama kendi kendine uyumayı öğrendiğinden beri eskisi kadar sık değil. Ben uyku eğitimi de aldırdım bu arada, eğitmen uyandıktan sonra 3 dk müsade edin hemen yanına gidip müdahale etmeyin demişti ama benim içim o şekilde rahat etmediğinden aynı zamanda çok sık da uyanmasın istediğimden orta yolu bulmuştum. Şöyle ki ağladığında tekrar uykuya dönmeyeceğini hissettiğimde 3 dk yı beklemeden gidiyorum yanına. Gittiğimde genelde kucak istiyor kucağıma alıyorum. Sakince senin için burdayım sakin ol annecim diyip ninni söylüyorum. Sakinleştiği an bırakıyorum yatağına. Bir yandan çalışıyorum ve çok özlüyorum. Normalde gece beslenmesini kesebilecek durumda olmamıza rağmen bazen temas etmek için gece emziriyorum öpüp kokluyorum. Yani özetle demek istediğim şu, evet kaliteli uyusunlar istiyoruz ama bi yandan içgüdülerimizle yönettiğimiz anneliğimize ket vurmamamız lazım. Temas etmek istiyorsanız edin alın emzirin uykusunda sevin, özleminizi giderin yani. Bir yerde okumuştum, ilkel Afrika kabilelerindeki çocuklarda 2 yaş sendromu, atak vs durumlarına rastlanmamasının sebebi anneyle gün içerisinde de gece yatarken de sürekli koyun koyuna olmalarıymış. Tabi hayatımızın akışı gereği onlar gibi yaşamamız mümkün değil ama en azından içinizdeki annelik içgüdüsünü durdurmayın.