Merhaba herkese, bende bir anaokulu öğretmeni olarak terzi kendi söküğünü dikemiyormuş sözünü bizzat yaşayanlardanım. 25 aylık oğlum kreşte 2.haftamız şuan sadece kapıdan verirken hafif bir ağlıyor sonrası güzel geçiyor. Yemeklerini yiyor uyuyor sınıf içinde de uyumlu maşallah. Saatleri yavaş yavaş uzattım hep ilk günler öğle yemeğinden sonra aldım evde uyudu, sonra öğle uykusuna yavaş yavaş geçti orda, sonra ikindi kahvaltısına kaldı 3 bucukta aldım, bugun de 5 te aldım. Benimde eski çalıştıgım okul oldugu için rahat takılıyordum okulda, bugunde koridorda geçerken beni gördü kapıdan yanıma gelmedi ama içten içe sinirlendi hemen kameradan baktım sinirden kastı kendini gidip almadım onu diye çok üzüldüm o hareketine, normalde hiç sinirli bi çocuk değil. Biraz sonra saat 5 oldu zaten aldım kapıda beni görünce hem gelip sarıldı hem kızdı bana hafiften de ağladı:( velilere anlatması çok kolaymış alışma sürecini ama ben bir türlü ikna olamıyorum inşallah çok ciddi değişik tepkiler vermez. Sizinkilerin alışma süreçleri nasıldı ve kendinizi nasıl motive ettiniz bu süreçte