Kizima ilk hamile kaldığımı ogrendigimde cok üzülüp ağlamıştım. Çünkü kendimce 2 3 sene sonra hazir oluruz, hep o zamanlar planlı yaparız diye düşünmüştüm fakat supriz oldu
Başlangıçta cok nötr durumdaydim. Yeni bir düzen, çalışabilecek miyim vs gibi yeterli bir anne olabilecek miyim seklinde buna benzer bir ton düşünce. Sonra kızımın dogmasina son bir kac gun kala artik karnimda degil dis dunyada olacak. Bir daha karnimdaki o his olmayacak diye üzülmüştüm. Dogduktan sonrada tamamen dünyam değişti. Herseyi ona gore planlamaya ve yaşamaya basladim. Evden çalışan birisiydim, ve 4 aylik dogum iznim bittiginde isverenimin de desteği ile tekrar ise başladim. Suan hem kizima bakip hem evden çalışıyorum. 8 aylik oldu. 2 çocuk meselesine gelirse de sizinle ayni dusuncelere bende sahibim
Hem kizim tek olmasin bir kardesi olsun modundayken bir yandan cok yorgun ve bitkin olduğumun farkındayım. Hem fiziken hem mental olarak hazir olmadigimin farkındayım. Kizima hamile kaldığımda da ayni dusuncedeydim hatta oturup ağlamıştım ama smdi korktuğum herseyin altindan kalktığımi düşünüyorum. Tabi bir yandan da Sanki kizima haksızlık gibi mi düşünüyorum. Yoksa onunla ilgilenememek mi, bir cok düşünce zihnimde birleşiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sanki 2.çocuğum da aynen bu sekilde ansızın benm planlamadigim Bir anda olacak gibi hissediyorum. :) Saglikla kucağınıza alirsiniz inşallah. Eminim ki dogunca bu sekilde düşüncelere neden kapıldım ki diyeceksinizdir. Çünkü ben gerçekten cok pisman ve üzgünüm o düşüncelere zamanında kapıldıgim icin. Iyi ki varlar :)