Gerçekten doğru yaşamayan bilemez. 9 ay boyunca her hayalimi normal doğum, emzirme, süreci diye hayallerle geçirdim ama olmadı son hafta da sezeryan ihtimalimiz arttı ve bir anda sezeryana alındım. En büyük korkumdu ameliyat ama kızım için mecburdum. Şimdi ise kurduğum her hayal çöp oldu sanki. Ama eş çok önemli, bu süreçte bir de eşim neden emzirmedin mama veriyorsun, beceremedin gibi konuşup davransaydı kesinlikle psikolojimi düşünmek istemiyorum. Eşime kalsa mamadan devam etmem ve kendimide kızımıda yormamam. Ama işte annelik vicdanı o sütü ona vermek istiyorum. İnşallah kısmetinde vardır, yoksa zaten yapacak bir şey yok