Ah şu herkes... Bebeğim 8 aylık ve 8 aydır herkese karşı tek başıma savaşıyorum resmen. Su ver, şekerli su ver, gaz için muskat rendele ver, rezene içir, altını bezsiz bırak, yumurtanın beyazını ver, kendi yediğimiz yemeklerden ver, yağsız tuzsuz çorba yapıp durma, erken uyutma, erken uyandırma, uyku saati diye bişey yok iyice yorulsun, üstünü kalın giydirme, bırak yerlerdeki kılları tüyleri ellesin mikroba ihtiyacı var, soğuk yere bassın, terli diye sürekli üstünü değiştirme, tek başına banyo yaptırma, akşamları yıkama, bırak tv izlesin, telefona baksın vs vs vs... Tuzlu mangal eti, cips, aşure dondurma, reçel ağzına azcık değir bişey olmaz diyenler.. Çayla keki ıslatıp yedir diyenler.. Ve sadece demekle kalmayıp bunlaraq teşebbüs edenler.. Neler neler.. 54 kiloyla hamile kalmıştım şu an 47 kiloyum. Bebek doğurup büyütmek değil de insanlarla mücadele etmek zor. Gerçekten çok zor. Bebekler bizim bebeklerimiz ve onlar için en iyisini biz biliriz. Asla kimse kırılmasın diye anneliğinden taviz verme. 8 aydır asla taviz vermedim, çok kırıldığım sinirden ağladığım zamanlar oldu ama asla bebeğim için iyi olandan vazgeçmedim, ömrümün sonuna kadar da Allah ın izniyle elimden geleni yapacağım :) sağlıkla büyüsün evlatlarımız