Bebeğim 6 aylık oldu. Bu süre zarfında genelde hep evde tekim. Sadece bebeğim ve ben. Bazen oluyor, hiçbir şeye yetişemiyorum diye iç sıkıntısından dişlerimi sıkıyorum, o raddeye geliyorum. Sonra diyorum ki "Elif, çamaşırlar yarın da yıkanır.. Yemeği kahvaltılık bir şeyler hazırla gitsin, mühim değil. İşler elbet yapılır. Ama bebeğin bir daha 6 aylık olmayacak. Bu günlere bir daha dönmeyeceksin. Bebeğinin gelişimini gör, izle. Onunla beraber büyü. Oyunlar oyna, otur suratını izle saatlerce. Sürekli iş, iş, iş.. İş hiçbir zaman bitmiyor ki. Nereyi toplasan arkanı döndüğünde yine aynı. Önemli olan bebeğinle arandaki ilişki. O bir kere bozuldu mu, ev toplamak gibi kolay bir şekilde toplayamazsın."
Ben kendimi böyle teselli ediyorum canım.