Maalesef bazı uzmanlıklar ile ilgili konuşmak linç kültürünü beraberinde getiriyor.
Uyku eğitimi işini iyi yapanlar da vardır muhakkak fakat genel itibari ile durum korkunç. Allah muhtaç etmesin bizi gerçekten uzak durulmalı diye düşünüyorum. Anne ve bebeğin arasındaki özel bağı yok eden acayip bir kültür doğurdu bu uzmanlık (?).
Bakın bir zamanlar Amerika'da bebek tuvalet eğitimi uzmanları türemişti. Yenidogandan itibaren onları belli saatlerde kaka yapmak için egitiyorlardi; makattan sabun çubuklar sokmayi igretiyorlardi anne babalara. Bu sadece istismar değil cinsel de istismar fakat bunu soykleyemezdiniz çünkü işin uzmanından daha mı iyi bilecektiniz....
Bizim doktorlarin da tapindigi pusula kabul ettiği FDA defalarca toplumda büyük kitlelerin bağımlı, kanser vs olmasına neden olan ilaçları onayladı ve şikayetlere rağmen de arastirmadi (1tanecik örnek için eczacı diye bir belgeseli izleyebilirsiniz, bizim ülkenin örnek aldığı Amerikan sağlık sistemini sicko adlı komik belgesel üzerinden izleyebilirsiniz). Hatta bu bağımlılık yapan FDA onaylı ilaçlar nedense özellikle de halkın hak talep ettiği zananlara denk geliyor...
Uyku eğitmenligi de ileride böyle bir mesele gibi kalacak zannediyorum. Çünkü cidden büyük duygusal istismar dolu. Ve bebeğin dogalinda en normal ihtiyacı olan anne sevgisi, güvende hissetme, ten göz teması vs konularını yok sayıyor. Bazen danışanları ile karşılıklı yorumlarına paylaşımlarına bakıyorum; rabbim çocukları korusun çok acayip şeyler gerçekten.
Bebeğinizin sağlığı yerinde ise takılmayın; sevin bolca bolca ilgilenin güzel bakın sevgi sütten önce gelen gıda, gerisini bebeğinize kendi hislerinize güvenerek tamamlayin derim.
Birkaç hafta önce ben de çok panikledim. Çok az uyuyor bebeğim diye. Doktor kilosu algısı herşeyi iyi bebeğine güvenmeyi öğren dedi. Gerçekten de öyle, insan en iyi bildiği şeyi unutur oluyor; yolun başında dogsmiza fitratimiza güveneceğim; klavuzum bedenim ve bebeğim olacak demiştim doğumda devamında unuttum ve Allah'a şükür doktor hatırlatmış oldu. Bazı çocuklar fazla bazı çocuklar az uyur.
Kendi yeğenimi hatırlıyorum da çok az uyurdu ksrdesi fazla. İyice konuşmaya baslayinca teyze ben uyumak istemiyorum merak ediyorum ben uyuduktan sonra ne oluyor ne kaçırıyorum demişti. O konuşmaya emeklemeye yürümeye herşeye erken başladı. Bir konuştu nasıl güzel cumleler kuruyordu. Kardeşi iki yaşına geldi hala konusmamisti 'eee' diye anlatıyordu herşeyi. Hiç emeklemedi. Yürümeye de hiç yeltenmedi nevkadar uğraşmak sonra kuzenini kıskanıp bir anda kendi isteği ile ayağa kalkıp yürüdü kırk yıllık uzman gibi. Doktor konuşamıyor diye giturdugumuzde kolayına geliyor o nedenle konuşmuyor demişti. Genç kız oldu Sahiden de hala rahatına çok düşkün abisi de hala xok tezcanli o ise çok temkinli. Mizaç tümü ile. Doktor sağ olsun yeğenimi terapiye almadı doğal dedi rahatlattı bizi (ama işte çift dil konuşmayın kafası karışmasın demişti ablam tek dil öğretti ona bu kötü oldu. Diğer kuzenleri çift dil hatta üç dil gayet güzel büyüdü, abisi de çift dil ile gayet güzel gelişmişti )