Kızım ve oğlum arasında 37 ay var, şuan oğlum 3 aylık kızım 40aylik.. hamilelik süreci boyunca herşeyi olduğu gibi anlattık çocuğa, açık açık konuştuk hamilelikte neler olacak süreç nasıl gidecek, kardeşin karnimda büyüyecek yeterince büyüdükten sonra karnından çıkıp gelecek ama tabi yine de bebek olarak gelecek, geldikten sonra da büyümeye devam edecek dedik. Benim kucağıma gelmek isterdi anlattık kardeşin olduğu için alamıyorum ama istersen otururken gelebilirsin kucağıma diye, hamileliğinin 4-5. Ayından sonra hiç kucağıma gelmek istemedi, hep babasına taşıttı kendini. Ne zaman ki doğumdan sonra eve geldik, sen beni artık alabiliyor musun kucağına diye sordu ve beni kaldırıp kucağına aldırttı :)
Doğumdan sonra da nasıl olur diye endiseliydik ama hiç korktuğumuz gibi olmadı, herşeyi anlattığımız için zaten kendisi de çok hazırdı olacaklara, neler olacağını kendi de biliyordu söylüyordu. Ve inanamadığım kadar olgun karşıladı maşallah diyeyim, ben çocuğumun bu kadar vicdanlı olduğunu bilmiyordum, asla kıyamıyor kardeşine, ağladığında ne yapacağını bilemiyor susması için hemen başına koşuyor. Hiç bilerek zarar vermeye çalışmadı, istemeden canını acitsa kendisi daha çok ağlıyor. Tabi bazen kardeşiyle oynamak isterken sert davranabiliyor, açıklıyoruz onun henüz bebek olduğunu. Hiç tepki vermiyor değil tabi çünkü kendisi de hala ilgiye muhtaç bir çocuk, bazen kardeşinin yerinde kendi olmak istiyor, kendisi kucağa alınsın kendisiyle ilgilenilsin onunla konusulsun oyun oynansin istiyor ama çok normal tepkiler bunlar. O bizi yeterince tolere ediyor, biz de elimizden geldikçe isteklerini geri cevirmemeye çalışıyoruz. Kreşe gidiyor bu arada o beni baya rahatlatıyor, yoksa ikisiyle tek kaldığımda ikisine birden yetişebilmek çok yorucu olabiliyor.
Yinede ikisi de iyi ki var, 3 yaş idealmis, daha küçük olsaydı kendi vicdan azabimdan duramazdım heralde çünkü ne yapsan ne kadar yardim alsan da yine de ilgi bebeğe kayıyor, ikisi de ilgiye muhtaç bebekler olurdu o zaman biriyle ilgilensem diğerine haksızlık ediyor gibi hissederdim. Şimdi kızım kendi işini kendi hallediyor, istiyor da zaten hep kendi yapsın, kendi giyinip soyunuyor, yemek yiyor tuvaletine gidiyor, kardeşiyle ilgili bile yardım ediyor bana getir götür işlerinde o biraz rahatlatıyor beni... daha büyük de olabilirdi tabi belki o zaman vicdanım daha da rahat olurdu bilemiyorum, ama arada 5 yaştan fazla da olsun istemezdim, o zaman kardeşlik bağı zayıflıyor bence beraber oyun oynalamalri vs paylaşımları daha az oluyor.