Bende lohusalık depresyonu yaşadımm.Seni çok iyi anlıyorum.Eve hapsolmuş gibi hissederdim,asla eskisi gibi olmayacak hiçbişi derdim.Bende aynı senin gibi sadece eşime sarılmak isterdim.Herkese,herşeye gıcık olurdum.Acelem neydi çocuk için filan diye derdim,kardeşim gelir giderdi evimiz yakın olmasına rağmen giderken ağlardım,daha neler neler.Ama canım sende biliyorsundur ki geçecek.Hep olumlu düşün çok şükür rabbim nasip etti de, kucağı boş kalan senelerce bebek için uğraşan birsürü insan var.O sana arkadaş olacak,dost olacak, yoldaş olacak.En çok onunla eğlenip onunla mutlu olucaksın.Bebeğinden uzak kalma hep sarıl öp kokla.Dua ediyormuşsun zaten bizlerde edelim inşallah rabbim içine ferahlık versin yardımcın olsun.Hergünün tadını çıkar benim kızım 18 aylık oldu ama bazen yeni doğan günlerini özlüyorum gerçekten.