O kadar yıprandım ki... Çok zorlanıyorum

Question

Yazmaya, hâlimi anlatmaya mecâlim bile yok aslında. Bu hâli tarif ederken "acaba sukretmeyip isyan mı ediyorum" tedirginligi de ayrı bi yük oluyor omuzlarımda. Ben çok yoruluyorum, ilk bebeğim, 6 aylık. Tamamen bana bağımlı, gece memeyle bitişik uyuyor sabaha kadar. Her gün bir tarafım tutuluyor. Bazen sadece kucakta gezmek istiyor, 9.5 kilo kollarımda fer kalmadı. Şu an yattığı yerden emiyor ama bacaklarım yorgunluktan uyuşup karıncalanıyor. Eşim sağolsun çok anlayışlı insandır ama vardiyalı çalıştığı için kendine bile hayrı yok öyle tarif edeyim. Çok ağır bi grip geçirdim, sonra bebeğe bulaştı, üstüne zorunlu acil bir taşınma süreci... Yani toparlanamıyorum, galiba depresyona da girdim. Çok zayıfladım, gebelik kilosunu fazlasıyla verdim elimde olmadan, gitgide daha da zayıflıyorum, daha da yorgun düşüp bebeğime yetememekten çok korkuyorum. Fiziken ne kadar yıprandığım hepinizin malumu ama ben ruhen çöktüm. Elhamdülillah sağlıklı bi evladım var, çok şükür diyorum, ama bir yerde aciz kalıyoruz. 'biraz uyu bebeğe bakayım' diyecek tek bir kişi yok, uzaktayım. Başım çatlıyor, kollarım bacaklarım şu an tutmuyor, ne hissettiğimi bilmiyorum. Aslında tavsiye istemek için de yazmadım, içimi dökme ihtiyacı hissettim. Dua ederseniz çok sevinirim, hayırlı geceler, hayırlı sahurlar herkese...

Answer 1

Canım sanırım sende gurbettesin ve tek büyütmek zorundasın bebeğini bende 3 yıl bekledim evladım olsun diye çok yerde tedavi gördüm 3 yıl sonunda rabbim bana dünya tatlısı bir evlat verdi hamd olsun fakat çocuğum kolik bebek şuan 5 aylık ben ve babasınsan baska kimseyi istemiyor ne eve biri gelsin ne de biz gidelim hayatında sadece ben varım özellikle bana düşkün annemlerden uzaktayım gurbette gelinim çok zor evlat büyütmek ama ferah ol rabbim bugünleri kolayca atlatmayı nasip etsin geçecek hepsi inşallah.

Answer 2

İlk çocuğumda sizin gibiydim. Öyle ki haftalar sonra ayna karşısında kendime bakınca acıdım halime :) çevrede bakayım da sen uyu diyen yerine. Sen de hiç kendine bakmıyorsun artık diyenler vardı.

Kaldı ki benim aylarca en uzun uykum yarım saat sürdü. Annemin evinde top atsan uyanmayan. Hırsızın odasına kadar girip talan ettiği ama uyanmayan ben resmen siperde asker nöbeti gibi gece gündüz uykusuz.

Günler böyle geçerken yaz gelmesi ile kendimi parka bahçeye attım çocukla beraber. Aynen senin gibi zayıflamışım zaten parkta salıncağa oturup bebeğim de kucağımda sallandık. 

Gezdik tozduk. O havayı ben attım üstümden. 

Bir küçük silkelenme gerek. Varsa imkanın eğer destek olurlarsa 1 hafta 10 gün ailenin falan yanına git.. Resetle kendini geri dön. 

Benim eşim de vardiyalı çalışıyor. Vallahi vardiya yasaklansın ya. 

Answer 3

İnanır mısın ilk aylarda benim bebeğim de öyleydi. Kucakta olmayı çok severdi üstelik aşırı huysuzdu akşamın belli bir saatinden sonra gece uykusuna yatana kadar bağıra bağıra ağlardı. Dediğin gibi doğum kilolarımın hepsini fazlasıyla vermiştim bir deri bir kemik kalmıştım artık. Reflüsü de vardı her gece 4 5 kıyafet hem onu hem kendimi değiştirirdim. Aynı şeyleri ben de yaşadım canım şu an sana ne söylesem belki faydası olmayacak ama inan bana belli bir süre sonra geçiyor hepsi. Bazı bebekler maalesef zor oluyor huysuz oluyor çok ilgi bağımlısı oluyorlar onlar bizE muhtaçlar dermanımız kalmasa bile onlara yetebilmek için her şeyi yapıyoruz. Sadece sabır. Veya maddi durumun yeterliyse haftanın belli günleri yanına bir yardımcı.. Allah yardımcın olsun canım hayırlı ramazanlar

Answer 4

Çok zor gerçekten insan elinde olmayanın derdine düşüyor hep bende bebeğimi pek emziremedim bazen çok imreniyorum içim gidiyor emen bebek görünce duyunca bazende sizleri böyle görünce halime şükrediyorum. Annelerde insan. Dışardan bakılınca çocuk büyütmek çok kolay gibi görünüyor ama insanın gerçekten bazen mecali kalmıyor. Tavsiyem bebeğinizi yanınızda yatırmayın ilk bi kaç gün hatta 1 hafta baya sıkıntılı geçer ama sonrası daha rahat edersiniz. Sizi emzik niyetine kullanıyo galiba kendini tatmin ediyor. Kendinizi isyan ediyormuş gibi suçlamayın kimse mükemmel değil ve herkesin imtihanı ayrı. Çok şükür evlatlarımız var sağlıkları yerinde ama başka dertleri var. Rabbim kimseye kaldıramayacağı yükü vermez.

Answer 5

Aynı durumdayız canım, büyüdükçe inan biraz biraz hafifleyecek yükün, benim de kızım doğdu, hastahaneden geldik ertesi gün kayınvalidem memlekete döndü eşi yalnız kalırmış, ben sezeryanlı halimle o çocuğuma bakmaya çalıştım, yerimden zor kalkardım, yanına gidene kadar kızım ağlamaktan mosmor olurdu, hayatımdahiç çocuk büyütmemiş halimle bir başımakaldım annem de gelemedi babam rahatsız diye, düşün sezeryanlı halimle çocuğun göbeği düştü yıkamam lazım diyerek dizlerimin altına havlu atıp kavıp dikişlerimi patlatmayım diye, ağlaya ağlaya çocuğumu yıkadım, hayatımda ilk kez tecrübe ettiğim birşeydi, 14 ayına kadar ayaklarımdasalladım, gece yataktan çıkıp tüm vücudum buz keserdi, kaç kere dizimde sallarken öle uyuyakaldım, şuan 20 aylık olduk, kendi yanıma yatar uyur, 14 aya kadar sadece bacakta sallayıp emerek uyurdu, bende doğumda 20 kilo alıp 21 kilo verdim 51 kiloyum şuan seni çok iyi anlıyorum canım yalnız değilsin, inan hepsi çocuğun büyüdükçe azalarak geçecek, ben unutmuyorum beni bir başıma bırakmalarını, ama anladım ki benim kimseye ihtiyacım yok, evladıma birbaşıma da yeterim, inan o süreçten daha güçlü kalktım, stresten ürtiger mi olmadım, habire çocuğun ağlamasından etkilendiğime,panik atak hastası mı olmadım, geceleri uykuya dalarken nefeaim kesilir gibi oluyordu, ellerim egzama mı olmadı, ama birsürü doktora gittik stres dedi sadece, sağolsunlar bir başıma bıraktılar, eşim polis memuru gece nöbetçi olursu, evde olmaz çalışıyo, resmen bir başıma mücadele verdim, o yüzden korkma, yaşamış biri olarak söylüyorum daha güçlü kalkacaksın, 

Answer 6

Valla canim benim 20 aydir tek başına büyütmeye çalışmış biri olarak ilk aylarımı hatirliyorum da ayni senin gibi bacaklarım uyusuyordu. Ama inan o günler geçip gidiyor. Yerine başka sorunlar geliyor ama hepsi geçiyor. Kendini bu kadar hapsetme, cikin beraber disari dolaşın. Bu bile sana o kadar iyi gelecek ki anlatamam. Bebegin oldu diye hayat durmadı. Hayatını bu sekilde zindan etme. 

Ayrica bebegini yanında değil her uyuduğunda besigine yatir. Eger oyle yapmazsan hicbir zaman önüne geçemezsin. Suan belki yapmazsın ama esin izinli olduğu zamanlarda veya eve geldiğinde birak bebegini yarim saat bile olsa kendi başına veya bir yere cay içmeye git. Dolaş. Hava al. Bunlarda cok iyi gelecek. 

Answer 7

Bu gece böyle bir post açmayı ben düşünüyordum ama yorgunluktan halim yoktu kızım daha yeni uyudu gündüz uykusu sıfır sürekli kucak istiyor kendisi 5 aylık sadece emerek uyuyur ve saatlerce göğsümu bırakmıyor çekince uyanıyor sil baştan yeniden benim eşimde askeri personel nöbetleri oluyor Allah razı olsun çok yorgun bile olsa akşamları tutunca bı nefes alıyorum ama o uyuyunca tüm yük bende biz de gurbetteyiz o kadar bunaldım ki sinirden bebeğime zarar vermeyim diye dilimi dişimi sıkıyorum artık biz de insanız bünye kaldırmıyor ağlıyorum artık bazen kolum kopuyor benim ki de 8.5 kilo bazen sinirlenip yere koyuyorum yeter artık diye bagiiyeim sonra vicdan yapıyorum Allah yardımcımiz olsun inşallah güzel günleri görünce bunlar geçecek o günler yakındır umarım 

Answer 8

O kadar iyi anlıyorum ki sizi bende yaşadım bunları ama bebeğim büyüdü hepsi geçti çok şükür şuan 16 aylık.