0 oy
480 göst.
36-48 ay arası bebekler kategorisinde (14 puan) tarafından
Merhaba Kızlar ,

Benim 3 yaşinda bir kızım var . Ve ben çocukken cok cekingen icine kapanik asosyel bir kisilige sahiptim. Benim gibi insanlar tarafindan hor gorulmesin ezilmesin buzulmesin diye biraz olsun özguvenli olmasini isteyen bir Anneyim.  

Bu zamana kadar parkta,bagda ,bahcede, hastanede orda burda surekli kizimin ezildigini gormekten sıkıldım ve artık bir seyler ogrenmesi icin cevreye karsi sert olmaya basladim cunku kendimi buna mecbur hissediyorum . Sert derken yani diger cocuklar nasil acimasiz davraniyor ve anneleri sessiz kaliyorsa bende oyle yapicam . 

Kizima hep yapma kizim elleme kizim kardes kizim diye diye pamuk gibi kiz oldu kendinden kucukler hep ona vurdu,itti ,bagirdilar ellerini öne baglayip durdu ,yeri geldinkorkudan agladi oyuncagini hep paylasti ama geri alamadi cunku geri vermediler zarla zorla aldilar hep cocuklarindan . Cok cokk nadir iyi anne baba ve paylasimci  kizim gibi sevgi dolu cocukla karsilastik . Asiri paylasimci kiskanmayan poncik sevgi dolu kizima maalesef bu acimasiz duzeni bir sekilde ogretmem lazim . 

Bugun hastaneye gittik . 1 saat hastanede kaldik . Kizim orda süs odasina girmek istedi bende cantamdaki balonu orda calisan personele verdim verir misiniz diye . Ama kizim orda gordugu balonu isteyince personel ona sagolsun balonu verdi . Kendi kendine istemesi cok hosuma gitti . Ve daha sonrasinda baska bir cocuklu aile geldi yine kizimdan kucuk ve elinden aldi balonu ben uzaktaydim . Cocuk aldi gitti yine bizim kiz uzuldu agladi mutsuz oldu . Onlarda yine ve yine cocuklarini ikna edip balonu alip bize vermediler biz olsak alip verdigimiz icin hep ozguveninj kirdigimizi dusundugum icin bana geldi soyledi anne balonumu aldilar diye bende kizim git balonumu alabilirmiyim de verirler tamam mi dedim ilk defa tamam dedi . Gitti ve o sirada da o cocukta hevesini aldi ki kizima uzatti aldi . Bende icimden ohh iyi bir sonuc derken esim atladi uzaktan hayir kizim ver geri ben sana baska alacam diye yine bizim kiz boynunu buktu  neymis esim o cocuga vermis balonu . Mesele benim icin asla balon degil asla ve asla . Mesele kizimin bir kez olsun kendine guvenmesiydi . Bende esime cocuk verdi iste konu kapandi dedim ailesi benim tarafa dogru cocugu getiriyolardi balonu unutsun diye bende bende ki hic kullanilmamis balonu annesine uzattim hic kullanilmadi sizde ona şişirin o da sevinsin dedim kadin tesekkur etti . Sonra gormedim onlari . 

Ama esim bana köylü gibi balonu istedin dedi ben istemedim sadecee olmasi gerekenin olmasini istedim . Kizim ilk defa kendi sahip oldugu bir seye sahip cikti bu bir ilkti ve artik devami da gelecek her seyine sahip cikacak . Benim neler yasadigimi bu durumdan dolayi aglayarak eve gittigimi esim bilmedigi icin ona her sey basit geliyor  Bence sahip cikmakla paylasimci olmak bambaska bir sey . Esime cok sinirlendigim icin buraya yazmak istedim . 

Sevgiler . 

11 Cevaplar

0 oy
(740 puan) tarafından
tarafından düzenlendi
 
En İyi Cevap
Valla ben olsam sonuçta benim bebeğimin balonu üzülmüş ağlamış yani koş oğlum balonunu al gel derim gerekirse vermezse aile derim bizimkide bebek agliyor geri versin diye hiç konu benim  bebeğimse kimsenin gözünün yaşına bakmam tabikide isteyeceğim orda balon değil zaten neden siz başkasınin bebegi mutlu olsun diye kendi bebeginizin boynunu büküyorsunuz kendi malını kimseye vermek zorunda değil benim fikrim bu yönde geçen biz de bir kaç bebek oyun oynuyordu benim ogulum arbalari ile eve gidecek olduk ben bebekten arabasını alamadım diğer bebekten  aglatmayayim çocuğu diye elinden almaya kalkınca ağlayacak oldu kocamam kadın bebeği ağlattı olacaktı ,neyse oğlumma dedim al arabanı birakma dedim çatır çatır cektire cektire aldı diğer bebeğin elinden kendi  arabasını çantaya koyduk eve geldik diğer  bebek de önce biraz mizildadi ağlar gibi oldu  sonra sustu bu kadar basit başkasının bebeği mutlu olsun diye kendi bebeğimi üzemem şimdiden hakkını savunsun benim fikrim eşiniz yanlış yapıyor bende bebeğime yeni araba alabilirim çok pahalı birşey değil ama bebeğim o arabayı seviyor ona ait konu orda yenisini almak değil bebeğim sevdiği birşeyi ona dayatarak başkasına vermeye sırf kibarlık olsun diye buna mecbur bırakmaya karşıyım şahsen
-Reklam-
+1 oy
(542 puan) tarafından
Bence çok doğru düşünüyorsunuz .

O eşiniz için basit bir balon olabilir. Ama olaya aidiyet yönünden bakılmalı. Çocuk için o balon ona ait. Onun bir eşyası. Eşyasını seviyor ve değer veriyor. 

Büyükler bunu çoğu zaman anlamıyor.

Bizlerde kıyafetimizi kameramızı tas-tabağımızı yada başka eşyalarımızı paylaşmak istemeyebiliriz. 

Bu çok mormal.  Ama kimse bize niye vermiyorsun demez. Diyemezde  yani saygı duyar. 

Ama anne-baba şöyle düşünüyor. Ne olur versen zaten 50 tane araban var. Yada sen ver ben sana aynısını alıyım. Neden? Çünkü zaten değersiz plastik . 

Ama o eşya çocuk icin değerli. 

Bence büyükler çocuğunda aynı kendileri gibi düşündüğünü hissettiğini farketmeliler. Onlar sadece küçük hepsi bu.

Bizim gibi saygı görmeyi hak ediyorlar. 
+1 oy
(9,154 puan) tarafından

Benim için doğru, ahlaklı, vicdanlı bir insan olması önemli..


Oğluma hala derim bir kavga durumu varsa mümkün ise kaç. Küfür ediyor ise Bırak etsin rn fazla git öğretmenine söyle. Sakın kavga ile bana gelme. Kaldı ki sınıfın en iri uzun çocuklarından birisi kendisi. 

Zamanında dayak yedi özellikle bir çocuktan öğretmen de engel olmadı.. Gittim resmen yalvardım. Bakın bu çocuk kavga etmeyi bilmez ama gücünü keşfeder ise bu çocuğu çok rahat döver bunun olmasını istemiyorum. 

Sonuç oğlum çocuğu dövdü ve annesi beni aradı. 

Hicbirsey umrumda olmadı kaba kuvveti öğrenmesi olayları bu şekilde çözebilecegini 2. Sınıfta düşünmesi ağır geldi ve uzman desteği almaya başladık. Onun isteği doğrultusunda okulunu değiştirdik ve normale döndü herşey.

Diğer çocuğum 23 aylık bakıyor yaşıtı yanına gidiyor ve çocuk birden vuruyor oğluma. Çocukda neden vurdu ki oynamak istedim dercesine bir hayal kırıklığı oluşuyor ama karşılık vermiyor. Çünkü biz ona vurmuyoruz. Dovmuyoruz. Evimizde şiddet yok görmüyor. 

Ben ortalıkta vura, kıra, bağıra, çağıra hak arıyorum sanan birini yetiştirmek istemiyorum.. Tam anlamı ile beyefendi olarak yetismelerini istiyorum. 

Çocuğa adaleti öğretirken bu yaşlarda doğru öğretmek gerek. Ben eşinizin yaptığını doğru buldum.. Sadece bunu zorunluluk değil de keyifli bir şekilde hediye ettiğini düşünmesini saglardim çocuğun 
Profil image (261 puan) tarafından
Benim yazacaklarımı siz yazmışsınız
(14 puan) tarafından
Herkesin dogrusu farkli olabilir .
Fakat ahlak,sevgi,saygı ve dogrunun sahip oldugun bir seyi istemeden bir baskasina verilmesiyle ayni cercevede oldugunu dusunmuyorum . Ikisi de baska seyler .

Sahiplenme ve saygi duyulma kendini koruma bu zamanda cocuklarimiza ogretilmesi gerektigini dusunuyorum . Cunku 3 yil az bir zaman degil ve cocuklarin karakteri kisiligi ve neredeyse tum yasantisi bu 3 yil icinde sekilleniyor . Ve soyle bir soz de var cocuklarinizi kendi donemlerine gore yetistirin . Cok hakli bir soz oldugunu yasadigim seylerden ,gordugum seylerden dolayi anladim.  

Benim kizim sevgi dolu ne yuksek ses ne dayak ne siddet hicbirini gormedi bilmiyor ,bilmemesi onu zayif yapmaz ama ogrenmemesi yapabilir ,nerde ne yapacigi gosterememiz gerekiyor .

Yasadigim cevre ve bazi annelerin tavirlari umursamazliklari bana sadece gordugum kadarin degil bu cocuk ve annelerin yasantimizin buyuk bir bolumunde olacagini gosteriyor onlara karsi gercekleride gormeleri ne yapacaklarinida bilmeleri lazim .

Esim hatali cunku 1 saat boyunca o balonu almak icin nasil kivrandigini ordaki personele ne cilveler yaptigini ve sonunda o balonu nasil aldigi gorup ben sana baska balon alirim o balon onun diyip elinden alip baska bir cocuga vermesinden o yasamadigi icin (esim) degil ben hep boyle seyleri gordugum icin biktim . Ben nasil baskasinin oyuncagini kizima almadiysam oyle ya da boyle onlarda almamali artik diyorum.   Sevgiler
(9,154 puan) tarafından
tarafından düzenlendi
Zaman öyle kötü biryere gidiyor ki.. Şahsen çocuğum şiddetin olduğu yerde adaleti doğru yoldan sağlamayı öğrensin isterim. Kısasa kısas yöntemler her zaman gerici zihniyet işidir.

Kavga mı olacak evet kendini savunsun ama birinden birisi büyük zarar görecek. Kavgaya giden yolda uyanık olup şiddeti engelleme yollarını öğretme tarafındayım.

Karşısında hakkını yiyen biri mi var. Ailesi, öğretmeni, müdürü var. Hakkımızı yiyenin cezasını biz nasıl kesmeyip adalete teslim ediyorsak. Temel bu şekilde atılıyor.
Şahsen bende bu çata pata vuran . Herşey benim diyen parkları oyun alanlarını diğer çocuklara zindan eden ama annesi bir köşede umurunda olmayanlara kötü bakıyorum.  Ve böyle insanların çocukları ile aynı dünyada olabilirler ama elbet ikisi biryerde ayrılacak. Ben çocuğumun onlarla aynı yola revan olmasını istemiyorum.

Ozguven bu değil çünkü. Mesela benim böyle yetiştirdiğim çocuk için eğitim hayatı boyunca tüm öğretmenleri aşırı ozguvenli der.. Çünkü düşüncesini sözlü savunmayı, haksızın karşısında haklının yanında olmayı öğrendi. Yeri gelir saygı çerçevesinde öğretmenleri ile karşıt görüşünü tartışır.

Ozguven budur. Birinin elinden birşeyi çekip almak, itmek, yaygara ile hak kazanmak Ozguven değildir.. Vandallık oluyor o.

Eşinizin durumu biraz ayrı evet. Konuşup çocuk isteyerek vermesi mümkün ama istemeden vermesi benim için de uygun değil. Bu konuda katılıyorum size ama diğer şeyleri çok tavsiye etmem.. Çünkü yeni nesil çocuklar bu şekilde yetişiyor ve öğretmen arkadaşlarım ile konuşuyorum hepsi aynı şeyden şikayetçi.

Çocuklar hırçın kavgacı uzlaşma nedir bilmiyor öğrenmiyor.
Ezilmesini istemeyen aile ezen çocuk yetiştiriyor. Herkes ezen olunca ortalık savaş alanı.. Biz okulda hatırlarım koca sınıf kardeş gibiydik şu an resmen çocuklar birbirinin gözünü oyuyor. Birde böyle yetişen çocuklardan uzak durmayı öğretiyorum.
0 oy
(2,378 puan) tarafından
Cok doğru soyluyorsun canım aynısını ablam yaşamış ve aklı erdiğinde bana karıştırmayın serbest bırakın demiş ablam cok ezik büyüdü ben ise cadaloz duyguları bastirmamak gerekiyor vurma alma ver bosver sen abisin/ablasin gibi cümleler maalesef geleceklerini etkiliyor kızım şuan 11 aylik biraz inatçı sınırlı bi yapısı var bastırmaya çalışmıyorum istemiyorum ezik olsun kendini ifade edebilsin
0 oy
(790 puan) tarafından
Bende ellemiyorum çünkü bende sizin gibiydim içe kapanık büyüdüm takı üniversiteye kadar şimdi vursada itsede pek karismiyorum hatta bugün parkta başka bir kız vardı geldi oğlumun oyandigi oyuncağa binmek istedi insin sonra bin dedim anladı dedigimk oğlum poposuyla ittire ittire indirdk vallaha hiç de sesimi çıkarmadm yapma demedim kendini savunmayı bilsin istiyorum ağaç yaşken eğilir herkesin çocuğu bizim gibi olmuyor ezilsin istemiyorum şimdi annem diyo bu çok fena senin gibi değil benim gibi de olmasın zaten 
0 oy
Profil image (493 puan) tarafından
Daha bu reddelere gelmedik 15 aylık oğlum var...erkek çocuğu olduğu için hep çekiniyorum zaten kavga ortasında olacak olmasından... çok faydalı bir post olmuş.bazen o kadar gülünç derecede bana göre saçma (!) şeylere kafayı takan annenler var ki, onların yazılarını okumadan pas geçiyorum.burada her yazılan cümleyi özümseyerek,anlayarak sindirerek iki kere okudum... başta post sahibine, sonra da yorum yazan annelere çok teşekkür ederim.
0 oy
(798 puan) tarafından
Çocuğunuza ozguven için hayır demeyi öğrenebilirsiniz. Evde hayir dediğinde önce anne babası olarak hayır denilince kabullenildigini model olarak siz gösterebilirsiniz. Böylece başka çocuklara da hayır yapma istemiyorum der. Hayir demeyle ilgili ya da ozguvenle ilgili kitaplar okumak da ise yarayabilir. 
0 oy
(530 puan) tarafından
Sizi çok iyi anlıyorum bende öyleyim halada ayni insan çocukken nasil buyuyorsa öyle kaliyor malesef bende hep doğruyu güzeli öğrettim yeri geldi zorluğuda ama yinede ufakta olsa ozguven eksikliği var benimde çabam o tek büyütüyorum diyebilirim o yüzden daha çok zorlanıyorum hem anne hem baba olmak zorunda kaldığım için eksiklik oluyor bazen kavgada ederiz ki öğrensin pamuk gibi olupta üzülmesin yeri geldiğinde çok güzel cvplar veriyor gerekirse tartışıyor ve bu benim çok hoşuma gidiyor büyük bir adım atmış sizinde miniginiz vazgecmeyin gerekirse eşinizle konuşun bizler gibi olmasin kuzularimiz 
0 oy
tarafından
Bu erkeklerde haltan anladığı yok gibi her şeye burnunu sokar maydanoz olurlar. Okurken adınıza üzüldüm ve iyiki böyle bir post açmışsınız. Bende ders çıkarırım. Polyana yetiştirmek istemiyorum hayatta bu kadar menfaatçi iki yüzlü işzgüzarcı insan gördükçe (büyüyünce pahalıya patlar çünkü). Biz de öyle büyütülmüş ve üzülen taraf hep biz olduk kırıldığımız için ayrı bir dertlenir üzülürüz. Eşine bu durumu anlat çocuk kendini korumayı bilsin tabi çevresine saygılı olsun ama sinik kalması ilerde çok kırar onu.
(812 puan) tarafından
Bir sey soyleyim.kocaya durumu ne kadar anlatirsan anlat o babanin huyu öyle hep devam eder.Sen anlatticada adam abartma  sacmalamaya der .Anne eline alacak durumu mumkun oldugunca  kizina kendi destekci olacak babanin bisye olmaz ver kizim olsun kizim demesine izin vermeyecek .
0 oy
(336 puan) tarafından
Benim kızım da üç yaşında korkak pısirik olmasın diye kimsenin vurmasına izin vermiyorum. Sürekli gözümün ucuyla takip ediyorum. Biri bişe mi diyor. Ayıp yapma hayır diyorum başkasının çocuğuna. O da benim gibi tepki veriyor. Arkadaş vurma diyorum tabi. Geçen bizim yigen vurdu o da şaplatti. Yigen şikayete geldi kızım gelmedi. Ne oldu dedim. Bizim yigen ağlıyor vurdu diye. Ablama dedim seninki vurmadan vurmaz diye. Sonra yigenimde doğruyu söyledi ilk o vurmuş. 

Düştu mu hemen koşan anne olmadım çıt kırildim yetistirmedim. Zarar görecek şekilde düşerse koşuyorum panik oluyorum. Başkasiyla kibarda konuşur ama yeri geldi mi tepkide veriyor. Hayır o benim alamazsın diyor. Evde bende babasida uğraşıyor bazen elindekini almaya çalışıyoruz o şekilde tepki koymayı sınir cizmeyi ögreniyor zaten. 

Hayır ı ögretmelisiniz.

Geçen misafir geldi bisikletini alım kızıma götürim dedi direk hayır o benim bisikletim dedi. Hayıri bilirse kimse karisamaz
0 oy
(194 puan) tarafından
Çocuklarda değil sorun .sorun bu devrin anne babalarının %90 ni sizin gibi büyüdüler.ornegin ben annem elimdeki herseyi başkasına verirdi oda öyle görmüş.eve gelen misafire en iyi et verilirdi ki her gün et yiyen bir aile değildik.ama bence anne babaların kendini duzeltmesi lazım çünkü etraf çocuklarına söz geçiremeyen ailelerle  dolu.bizim nesil garip bir nesil oldu .ozaman aileden cekinirdik.simdi çocukların psikolojisi bozulacak diye çocuklarımızdan cekiniyoruz olan bize oluyor ve şımarık çocuk dolu etraf anne babalar dışarı çıkamıyor. 
Profil image (493 puan) tarafından
Misafire ikram konusuyla çok iyi bagdastirmissiniz gerçekten.peki sizce şımarık, ebeveynlerinin lafını geçirmediği bir çocuk olmasının sebebi nedir? Yani onu bu reddeye getiren bu konuyla bagdastirabilecegim nedir? Özgüven eksikliği mi,her istediğini yapan anne baba mı, yada elindekini sürekli paylaşmaya zorlayan anne baba mı? Çok ilgimi çekti de nedir yani hu çocukları simarikliga laf dinlememeye iten etken? Cevap için şimdiden teşekkürler
(194 puan) tarafından
Biz anneler kendi geçmişteki kötü deneyimlerimizi yaşamasın diye çocukları aşırı sınırsız yetiştiriyoruz. Örneğin birinin evine giden çocuğun annesi diyorki ben çocuğumu özgür yetiştiriyorum  kesfetsin  istediğine dokunsun.bende diyorum ki kimse bunu yapamaz .senin çocuğunun özgürlüğü ve bizim özgürlüğümüz başkasının alanına tecavüz edebileceğimiz anlamına gelmiyor.cocuk kavga ettiğinde 2 annede kendi çocuğuna kizmali. Eskiden böyleydi ama şuan öyle değil.dovem çocuğun annesi diyorum aaa benim çocuğum güçlü aferim ezdirme kendini ,diğeride  diyorki  birdaha dayak yiyip gelme sende döv. Bütün annelerin başkasının çocuğununda  bir çocuk olduğunu görmesi gerekiyor bence .Ben etrafıma bakıyorum hep bir kıyas içindeyiz.kendi yigenlerimize bile bu insanın tabiki doğasında vardır .ama insan yetistiriyosun daha sonra doyumsuz bencil bir varlık en çok ailesine zarar veriyor.
(9,154 puan) tarafından
m. Seda41 sorunuz bana değil ama uzmanların da ortak görüşü şu.

Bizler her yerde susturulan. Her istediği alınmayan hatta fazlası ile ihmal edilen çocuklar olduk. Yani büyük bir kısım böyle büyüdü.

Şimdi ben böyle büyüdüm aman çocuğum öyle olmasın diye tam zıttı çocuk büyütüyoruz.

Aslında sorun ikisinin ortasını bulamamakla alakalı.

Bir tanıdığım var. Babası bir ayakkabıyı istediği zaman almamış ve çok ağlamış diye çocuğuna doğdu doğalı en lüks ayakkabıyı aldı. Çocuğu lükse öyle bir alıştırdı ki çocuk artık ortalama fiyat bir ayakkabı giyisi giymiyor. Derken babasının işleri kötüye gitti. Çocuk herkes gibi giyinmek zorunda kaldı. Anne babanın arası bozuldu boşandı. Çocuk babasına gidince herşeyin en iyisine kendisini layık görme kafası ile yetiştiği için babasının cebinden ihtiyacı için para çalmaya başladı. Anne baba öyle el üstünde tuttu ki okulda sürekli her sorunda çocuk haklı görüldü. Şimdi çocuk artık kayıp bir genç oldu. Okulunu bitirdi iyi bir lise için çaba sarfetmedi. Çünkü çocuğa hep şu söylendi aman lgs kazanmaz ise sorun değil özel okula yazdırırız. Ama yazdıramadılar.

Mesela misafir olarak giderdik anne fırında tavuk yapar misafire. Çocuk diyor ki ben bunu yemem hemen kebapçıdan kanat ızgara söylenir çocuğa.

Her istediği yapılan, küçükken yaşıtlarının elinden istediği gibi eşya alan çocuklar herşeye kendi hakları var algısı ile yetişiyor.

Büyüdüğü zaman işinde okulunda sosyal yaşamında kendinden daha baskın olan ortam olunca afallıyor başarısız oluyor.

Yani ikisinin ortası olmalı. Çocuk hakkını savunmalı ama paylaşmayı da bilmeli. Eve gelen misafir ile oyuncağını paylaşmayı öğrenmeli. Parkta oyuncağını ödünç vermeyi öğrenmeli. Ama elinden zorla almaya müsade etmemeli.

Bu iki zıt tarafın tam ortasını bularak yetiştirmek gerek.

Küçük oldukları için yanına gelip zorla oyuncağını almak isteyen çocuğuk ile ikisini baş başa bırakmak değil de. Yanlarına gidip hadi beraber oynayın. Atıyorum sen kamyona kum doldur sende şuraya götür dök diyerek beraber oyun kurmayı öğretmek gerek.

Karşıda ki çocuk buna yanaşmaz ise çocuğu alıp ortamdan uzaklaştırmak gerek.

Mesela yazın tatilde site çocukları oğlumu dışlamış. Eve geldi üzgün.. Camdan baktım ne yapabilirim diye düşündüm. Al dedim topunu bahçeye çıkalım.. Başladık voleybol oynamaya. Eğlenip gülüyor oynuyoruz. Önce biri yanaştı izledi. Kaçan topu gelip getirdi. Bende yanlışlıkla hep onun tarafına attım sonra oyuna girdi. Çünkü çekiniyor lar oğluma yaptıkları için. Sonra diğeri geldi izliyor gir dedim hadi. Oğlum en çok ona kırılmış kaş göz yaptı bana. Dedim gel terlik rahat değil ayakkabı giy. İçeride dedim ki şimdi oyun ortamı kuruyorum buzları eriyecek hiç hatırlamayacaksınız o kavgayı. İstemeden girdi oyuna. Sonra tüm çocuklar geldi. Site de benim yaşımda olan kadınlar ds beni görünce geldi çember büyüdü büyüdü.

Sonra biz büyükler çember den çıktık.. Onlar oynamaya devam etti. Biz gittik çay içmeye. Geri dönüp baktığım zaman o oyuna girmesini istemediği en çok dargın olduğu arkadaşı ile birlikte tek kale maç yapıyordu.

Akşam ona kavga etmek küsmek yerine her zaman başka bir yol vardır. Gördüğün gibi arkadaşın ile aran düzeldi dedim. Evet akşam hep beraber parka gidelim dediler. Gidebilir miyim dedi.

Uzun oldu ama benim çözüm yolum böyle oluyor.

Zor anları kavga ve küsmek yerine başka şekilde de halledebilecegini bilmeli.
Profil image (493 puan) tarafından
Dikkate alacağım bu yazdıklarınızı gerçekten.cok teşekkür ederim aynı ilgiyle cevapladığınız için.tecrubeleriniz çok önemli benim için,anne olarak
Profil image (493 puan) tarafından
Çok uzun bir yazı olmuş ama benim için çok daha iyi.en müsait anımda sindire sindire okuyacağım.degerli fikir ve tecrübeleriniz için sonsuz teşekkürler
Profil image (493 puan) tarafından
Çok hoşuma gitti ne güzel bir yol bulmuşsunuz.nasihat etmeden,ambiane tabirle "didiklemeden" çok hoşuma gitti gerçekten.oldukca da hoş bir anı olmuş....şu ayakkabı ile ilgili olan hikayeye de oldukça hak verdim ya bu arayı bulmak,bir fidan yetiştirmek ne kadar zormuş meğer...insan dogurunca ana baba olmuyormuş sadece.herseyiyle örnek olmak, doğruyu yanlışı ayırt etmek ne kadar önemli....zaman gelince elbette kısmetse bunlar yaşanacak ama şimdiden gözüm korktu

İlgili sorular

0 oy
4 cevap 496 göst.
...