İnanın ödev, projeler, sınavlar hepsi gelip geçici şeyler. Evet tabi ki çocuğumuzun okulunda ve sosyal hayatında başarılı olmasını çok isteriz. İyi bir mesleği olmasını çok isteriz. Ama ben çevremde görüyorum. Çocukları büyüdüğünde hiçbir anne baba çocuğum masa başında çalışıp 30 bin almıyor, hep nedeniyle çalıyor diye üzülmüyor. Çocuğum beni aramıyor, bana yalan söylüyor, beni önemsemiyor, eşiyle arası kötü veya kötü alışkanlıkları var. İnanın anne babalar meslek vs değil ahlaki durumlar yüzünden üzülüyor. O yüzden enn önemlisi ödev, başarı vs vs değil. Düşünceli ve ahlaklı çocuklarımızın olması. Gerekirse kasap olsun ama dürüst ve namuslu olsun. Gerekirse terzi olsun ama Kuran ahlaklı olsun. 30 yıl sonra canım annem seni yaratana kurban olayım çok sıkıntılar çektin hakkını helal et diye düşünebilsin. Bunu niye yazdım. Sizde ödevlere üzülmeyin. Onu kötü okul arkadaşlıklardan ve kötü komşu çocuğundan koruyun.