Benzer durumdayız. Ailem rahatına düşkündür. Annem doğumuma bile gelmedi. Başka sehirdeler zaten. Doğum sonrası misafir gibi iki gün gelip gördü gitti. Kayınvalidemleri de ben istemedim. Her hareketimi açıklamak zorunda kalıyorum diye. Onun yöntemleri yıllar öncesinde kalmış. O yüzden yaptıklarımın peşine düşüyor. Beni yoruyor. Eşim zaten işe gidiyor. Ayrıca daha onuncu gün kolik başladı. Şimdi 74 günlük. O kadar zorlanıyorum ki yeter diye çocuğa da bağırıyordum, sussun diye yalvarıyordum çocuğa. Bazen neden doğurdum diyordum. Biz 9 yıllık evliyiz, bebek dusunmedik. Bu bize sürpriz oldu. O yüzden kabullenmesi zaten zor bir süreçti.
Kadın doğum doktorum 40. Gün kontrolümde baktı ki durumum iyi değil bana vitaminlerden oluşan bir hap yazdı. Sinir harbi içinmiş. Hem süt de arttırıyormuş. Lacmix markası.
Ben de çalışıyordum. Şimdi doğum iznindeyim. Ağustos seminerine başlayacağım günü iple çekiyorum. Bebeğe bakıcı bulma stresi de ayrı bunaltıyor beni.
Ayrıca genel olarak da eski hayatımı çok özlüyorum. Bir şeye bağlı olmadan ev işlerini yapmak, dışarı çıkmak vs. Şimdi duş almak bile lüks. Yemek yapamıyorum çoğu zaman. Dışarıdan yiyoruz genelde.
Ev işlerine yetişemeyince iki haftada bir yardımcı geliyor temizliğe. En azından bu biraz rahatlattı beni.
Geçiyor günler ama izi kalıyor. Daha da önümde kim bilir daha böyle sıkıntılı kaç gün, kaç ay vardır.
Yalnız değilsiniz özet olarak.