9,5 aylık bebeğimin diş dönemi, atakları, ayrılık kaygısı, yürümeye geçiş evresi derken bir anne olarak yorucu bir süreç geçiriyorum. Şu aralar aşırı bunalımdayım. Çocuğumu ekrandan uzak tutarak, örümceğe bindirmeyerek özel olarak ilgilendiğim için beni çok yıpratan bir süreç içerisindeyim. Bir kenara atıp kendi halinde büyümesini beklemiyorum. İlgili bir anne olmaya çalışıyorum ama kendimi de unutmak istemiyorum. Motivasyon için ne önerirsiniz?