Sevgili anneler bir soru yazmayacağım buraya. Bu konu başlığında birçok sorun okudum. Ben sadece bikaç öneri vermek istiyorum benim de bebeğim 82 günlük ve sürekli kucağımda uyuyor temas istiyor gece sık sık uyanıyor yanımda yatırıyorum. Evet çok yorucu inanın tuvalete bile koşarak gidip geliyorum. Hiçbir bebek bunu bilinçli yapmaz bu dünyada bildiği tanıdığı tek şey annesi şuan. Güvenli bağlanma diye bir kavram var. Çok yorulsam da bazen bir kere of diyecek olsam onunla geçireceğim güzel günleri düşünüp kokusunu içime çekiyorum kendimi telkin ediyorum sonra bi gülüşüyle herşeyi bi anda unutuyorum. Bu günleri bidaha geri gelmeyecek. Çok zor anlıyorum fakat çoğu anne alıştı benle dalga geçiyor gözünü kapatıyor hemen geri açıyor vs yazmış fakat bebekler bu tarz şeyleri bilmezler. Sabırlı olalım biliyorum çok zor bir süreç fakat ne olursa olsun bebeklerimizi dünyaya getirmeyi biz seçtik. Varsın iş yapamayalım varsın yorulalım bunların hepsi gelip geçici anneler gün gelir hepsi düzelir ama bidaha bu yenidoğan halleri gelmeyecek geri ağlaması o sesi konulmaya çalışması. Sadece bebeklerimizi anlamaya çalışalım ne istediğini sadece bir yeri ağrıdığında ağlamaz bebek hatta çoğu zaman duygusaldır.Kucağına alma alışır gibi söylemlere karşıyım açıkçası bebeklerimiz o sıcaklığı nereden alacak nasıl sevgi dolu yetilşecek uzun vadede bol bol temasın çok güzel faydalarını göreceğiz. Kızmayalım sinirlenmeyelim sadece sabredelim ve iki üç yaşlara geldiğinde size bağlı bir evlat olduğunu hayal edelim. Anın değerini bilelim sürekli ne zaman büyüyecek düşüncesi yerine şuan ki anlarını görelim her günkü gelişimini gözlemleyelim artık bizim parçamız o çünkü.. hepinize sevgiler ve sabırlar diliyorum