7 aylık bebeğim asla odadan çıkmamı istemiyor. Sanki biri dövercesine feryat ediyor. Gittiğim yere onuda götürüyorum yok. Mutfağı toplarken bütün plastik kapları önüne döküyorum yok. Hiçbir şekilde bişey yapamıyorum. Evimdeki pisliği gören evime bir adım atmaz daha. Sehpaların üzeri 2 karış toz içinde. Onları silemeyecek kadarım artık. Çok bunaldım inanın ne yapacağımı şaşırdım. Bazen kardeşimi çağırıp temizlik yapıyorum ama her zamanda istemiyorum sürekli sürekli. Sonuçta bakmak zorunda değil. Zaten temizliğimi bitirene kadar oda illallah ediyor bitirir bitirmez gidiyor. Hep erkek çocuklarından şikayet ederler ama ben bitiğim artık. Akşam eşim işten geliyor yorgun ve ağrıları oluyor hastalığı sebebiyle. Haliyle oda çok ilgilenemiyor. Zaten o saatlerede benim enerjim kalmıyor. Bitap düşüyorum. Kesinlikle hiçbişeyle oyalanmıyor. Evimin pisliği pskolojimi bozuyor. Yetemiyorum beceremiyorum. İsyan ediyorum artık. Gündüz zaten 0 uyku. Sabah 9-10 da kalkıyor bidaha gece 12-1 yok mu çaresi dostlar kolum kanadım kırık gibiyim imdat diye bağırasım var...