21 aylık bebeğim 3 aylık kardeşini kıskanıyor

Question

Sevgili anneler 21 aylık ve 3 aylık iki bebeğim var. İkisinin arasında 17 ay var büyük oğlum beni çok kızdırıyor sürekli ağlıyor ve huysuz bugün farkettim ki emzik emmeyen oğlum yerde emzik bulup sürekli emmeye başladı oysa 3 aylık bebeğim emziği hiç kabul etmedi ve büyük oğlum en son 7-8 aylıkken kendi kendine bıraktı emzik emmeyi. Hatırlamaz sanırken kardeşinin emziğini emmeye başladı ve onun oyun halısının içine gidip kardeşinin oyuncakları ile oynuyordu kardeşinin beşiğine giriyor. yani daha küçük bebek gibi davranıyor. Çok şükür kardeşine vurma gibi eylemleri yok bazen saatlerce odada yanında duruyor güvenlik kamerası ile bakıyorum hiç kardeşine karışmıyor ancak beni ve babasını deli ediyor öyle ki oğlumda sorun olduğunu bile düşündüm sizin böyle durum var mı nasıl atlattınız. Ben bide yurtdışındayım tel naşıöa bakıyorum çocuklarıma. Dil öğrenmesi için ve bakımı için kreşe yazdırdık hem bakımını hem eğitimini sağlıyor ayrıca ayda bir psikolog muayenesinden geçiyor kıskançlık krizine belki fazydası olur dedik

Answer 1

İster istemez sizin ilginiz daha çok küçük olanda oluyor bu yüzden ilgi çekmeye çalışıyor bu çok normal , büyük olanla ilgilenip zaman geçirin , çünkü size ihtiyacı var , bebeği ondan uzak tutmayin sizin gözetiminizde bebeği sevsin abi olduğunu kardeşi olduğunu anlasın güzel bir şekilde yaklaşık bebeği uzak tutup sakindikca daha çok hırçın olur ve sadece size ihtiyaç duyduğu için bunları yapıyor 

Comments

Bebek aslında doğduğu günden beri hep koltukta ve onun gözü önünde bak abi oldun kardeş güzel diyorum bazen gelip seviyor ayaklarını yada kafasını kafasıyla seviyor bazen de kafa atıyor bebeğe ama acıtmak için değil oyun sanıyor. Bazen bebekle odada tek başına saatlerce bırakıyorum o arada yemek falan yapıyorum kamerada bakıyorum ona . Ama bize şiddet göstermeye başladı yada kontrolsüz şekilde koltukta biz otururken uzandığı yerden sağa sola tekme atıyor etrafında yattığı yerden dönüyor ellerini ayaklarını vuruyor bize. Öyleki bebeğe vuracakndiye korkumuzdan bebeği o an hemen uzaklaştırıyoruz. Banyo yaptırmak bile işkence artık yemek yemesi ayrı işkence sırf seviyor yeyer ki yesin diyıher hafta eşim mangal yapıyor ayran çorbası dışında yemek yemiyor bazen onu bile yemiyor bazen akşam oluyor hiç bir şey yemeden tüm gün öyle uyuyor kıskanmasın diye sütümü sağıp veriyorum içiyor sürekli yerlere bişey atıyor ve ağır oyuncakları ses çıkaran ne varsa TV'ye kafa atıyor zaten yaramaz bir bebekti hareketliydi iki yaş krizi mi bilmiyorum iyice cozuttu.

Answer 2

Canım bu dediğinin hepsi normal eylemler yani sinirlemenizi geçtim sizi deli edecek hiç bir şey yapmamış vurmamış mesela her şeyden önce onunda bir bebek olduğunu unutmazssanız deli olmazsınız benim kızım var 4 yaşında 12 aylıkta oğlum var neler çektim bi bilsen çocuğunu öper başına koyarsın kızım kardeşini her fırsatta dövmeye çalıştı bakın biz öyle şiddet eğilimli yada kavgalı gürültülü bir aile değiliz kızımın üstüne çok düştüm aşırı ilgilendim onunla sonra 2. Gelince mecbur onunlada ilgilwndim ve bu kızımda hiç iyi şeyler oluşturmadı annecim diyen çocuk gitti hemen onu yere bırak diye bağıran emir veren bir çocuk geldi ama yinede onada bebek gözüyle bakıyorum ve hiç kızmadım aksine hep konuştum anlaşmaya çalıştık ki başardıkta ve bunu piskolog yardımı olmadan yaptık eşimle beraber çok şükür şuan kardeşim diyor başka bişey demiyor sadece oyuncaklarını paylaşmıyor onuda yutar falan diye yani bebeğinizin hala sizinle oynama zamanı ne biliyim oyun halısınamı girdi sen bebekmi oldun diye kızmak yerine bebek ve anne oyunu yapabilirsiniz ve malesef yeni doğan bebek anlamaz ama o çocuğun hisleri daha kuvvetli görüyor sizin küçükle uğraştığınızı lütfen kendisini dışlanmış yada aileden biri değilmiş gibi hissetirmeyin ona her fırsatta oyun oynayın aktivite yapın 

Comments

Bizi deli eden onun daha küçğk bebek gibi davranması değil yada kardeşinin oyuncakları ile oynaması değil. Kaldı ki zaten hepsi onundu ne istese alacağız yani. Ama konuşmuyor bile tek anlamlı kelimesi yok ve zaten o daha doğmadan önce bile bir dünya oyuncak zaten almıştık ona. İki ay önce oğlum bir hastalık geçirdi ve çok ağırdı onun için de çok zor geçti o günden sonra huyu değişti. Sürekli ağlamayı o günden sonra kendine huy etti herşeyi ağlamak ile yaptırmaya başladı yada çığlık atarak. Ve oğlum doğduğu günden beri zor bir bebekti açıkçası ikincisi daha uslu ve abisiyle ilgilenecem diye sürekli yerde artık yatmaktan kafası düzleşti o derece.  Tam bebeği emzirip yere bırakacam mesela zaten onunla ilgilenecem çığlık atarak bağırıyor sakince susturmaya çalışıyorum kardeşi uyanmasın diye bu kez o da uyanıyor ikisi aynı anda bağırıyor hangisini alacağımı şaşırdım. Mesela koltukta otururken ayağa kalkıyorum ya yemek getirmek için yada bir iş yapmak için hiç bir şey yapmasam bir metre öteden bir şey almak için bile olsa gözünün önündeyim mesela yine bağırıyor yanıma gel diyorum sadece ağlıyor kucağıma alıyorum yine ağlıyor azı dişleri çıkıyor ondan mı bilmiyorum yemekte yemiyor aksine dağıtıyor ona tamam diyorum kendi yesin nasıl yerse yesin diyorum alıp yere döküyor üstüne basıyor e dini inancım gereği yere ekmek atıp üstüne basınca içten gelen bişey kızıyorum oğlum bebeğim yapma hayır diyorum kısık sesle sakince yine aynı tuvalete gidiyorum yine bağırıyor yanımda götürüyorum mecbur. Mesela dışarı çıkacaz önce onu giydirip hazırlıyoruz biz ayakkabımızı giyene kadar sadece çığlık atıp bağırıyor dışarda yine bağırıyor zaten doğduğu günden beri onun dışarda bağırması yüzünden çıkamaz haldeydik şimdi hiç çıkamıyorum yanımda tanıdığım tek kişi eşim başka kimsem yok o da sürekli çalışıyor ancak işten sonra büyük oğlumun bakımını üstleniyor. bulunduğum yer üstelik Yunanistan'da bir köy ve ne park ne gezecek bir yer yok aksine heryerde köpekler var ve insan görünce havlıyor iki bebekle tek başıma da çıkamıyorum iyice bunalıma girdim.  Bir sürü yemek yapıyorum yemesi için tadına bile bakmıyor ağzına alınca da tükürüp duruyor. 31 yaşındayım. Ve ben inanın 28 yaşına kadar ev işi bile yapmayan bir insanım 13 yaşından sonra işe girdim tek başıma ev geçindirmek için 15 yıl haftada 6 gün çalıştım ve evde küçük bebek hiç yoktu çünkü annemle tektim taki abim beş yıl önce boşanıp bize gelene kadar. İnanın bu kadar zorlanmadım. Şimdi bebeklerle ilgilenmek için 24 saat bazen uyumadan dinlenmeden çaba sarf ediyorum öyle ki dün artık intihar etme düşüncesi bile girdi kafama. Zaten zorlu bir hayatım oldu şimdi yetersiz anne gibi hissediyorum sanki ama oysa ne gerekse yapıyorum ne yapacağımı şaşırdım kaldım

---

Cnm üzülüm intihar falan deyince arkanda kalacak olan bebelerini düşün onlara sen gibi kimse merhamet etmez bunu bil ama anlattığınız gibi oğlunuz hala hiçbir konuşma falan yapmadan sadece çığlık atarak işlerini halletmeye çalışıyorsa pikolog ihtiyacı var demektir ve emin olun büyüyorlar ama anlattıklarınız kıskançlık değil bunu bilin oğlunuzun başka sıkıntısı var gibi kıskançlık olsaydı bırakın kardeşiyle yalnız bırakmayı yanındayken bile uzak tutardınız ben yaşadım diyorum kardeş kıskançlığını

---

İnanın artık ne yapmalıyım bilmiyorum sabah oğlumu kreşe yolladıktan sonra sinir krizi geçirdim oturdum ağladım bir saat sonra kalktım üç çeşit yemek yaptım belki birini yer diye ve ev yapımı oyun hamurları yaptım rengarenk öğlen geldi yemekte yemedi oyun hamuruna dokunmadı bile mecbur mama yaptım içirdim renkli toplarıyla etkinlik yaptım koli bandını oyun alanına taktım yapıştırdım bantları söktü onbeş dakika sadece topları kutulara doldurup boşalttı sonra onu da bıraktı arabaları ile uzanarak biraz oynadı